سرقت حدی و تعزیری

برای تحقق هر جرمی از جمله سرقت بایستی سه عنصر وجود داشته باشد تا فعل انجام شده جرم تلقی شود و مجرم به مجازات محکوم شود که به عناصر مادی، معنوی و قانونی تقسیم می‌شوند.

عنصر مادی در جرم سرقت:

ربودن به معنای جابه‌جا کردن، عنصر مادی سرقت را تشکیل می‌دهد. به عبارت دیگر سارق بدون رضایت مالک یا متصرف به صورت علنی یا مخفیانه مال دیگری را ببرد.

عنصر معنوی در جرم سرقت:

برای اینکه شخص، مرتکب جرم سرقت شود باید قصد انجام سرقت را داشته باشد و بداند که مالی که می‌خواهد  بدزدد متعلق به شخص دیگری است. انگیزه با قصد دارای تفاوت است. بدین توضیح که زمانی که فرد قصد ربودن می‌نماید حتی اگر انگیزه خیر‌خواهانه مثلاً رفع نیاز از خانواده خود داشته باشد باز هم عمل انجام شده جرم است.

عنصر قانونی:

عنصر قانونی جرم سرقت حدی ماده 268 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 است. عنصر قانونی جرم سرقت تعزیری مواد 651 الی 667 قانون مجازات اسلامی_کتاب پنجم(تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده) مصوب سال 1375 می‌باشد.  

خصوصیت مال مسروقه در سرقت حدی و سرقت تعزیری:

مالی که سرقت می‌شود حتماً باید شیء بوده و قابلیت جابه‌جایی داشته باشد که البته فی‌الحال تعریف شیء گسترده شده است و در سرقت اینترنتی نیز جای دارد. به علاوه در زمان سرقت متعلق به شخص دیگری باشد بنابراین اگر برای خود شخص باشد جرم سرقت محقق نمی‌شود.

صلاحیت رسیدگی محاکم به سرقت حدی و سرقت تعزیری:

سرقت حدی در دادگاه کیفری 1 رسیدگی می‌شود لیکن سرقت تعزیری در دادگاه کیفری 2 رسیدگی و منجر به صدور حکم می‌شود. فی‌الحال دادسراهای ویژه جرم سرقت دایر است که تخصصاً به این جرم رسیدگی می‌نمایند.