مختصری در باب مهریه

مهریه یا صداق:

مهریه به مالی گفته می‌شود که مرد در هنگام عقد به زن می‌پردازد و یا موظف به پرداخت آن می‌باشد. مهریه دینی است که بر ذمه مرد است و بایستی به زوجه بپردازد و چنان چه زوج فوت کند دین او پابرجاست و ساقط نخواهد شد و وراث وی موظف به پرداخت آن از ترکه متوفی می‌باشند. همچنین در صورت فوت زوجه، ورثه او می‌توانند مهریه را مطالبه نمایند.

عندالمطالبه و عندالاستطاعه بودن مهریه:

زوجه به سبب عقد نکاح صورت گرفته، مالک مهریه خود می‌باشد و اگر مهریه عندالمطالبه باشد زن می‌تواند بلافاصله پس از عقد آن را مطالبه نماید. در مقابل عندالمطالبه، عندالاستطاعه است که در صورتی زوجه می‌تواند مهریه خود را مطالبه نماید که مرد استطاعت مالی داشته باشد.

ساقط شدن یا عدم تعلق مهریه:

مهریه در چند صورت ممکن است ساقط یا تعلق نگیرد: 1) بذل و بخشش مهریه از جانب زوجه در شرایط عادی زندگی. 2) بذل و بخشش مهریه از جانب زوجه در طلاق توافقی و خلع و مبارات. 3) هرگاه شوهر قبل از نزدیکی، زن خود را طلاق دهد زن مستحق نصف مهر خواهد بود. 4) یکی از زوجین قبل از تعیین مهر و قبل از نزدیکی بمیرد که در این حالت زن مستحق هیچگونه مهری نیست. 5) در صورتی که عقد نکاح اعم از دائم یا منقطع باطل بوده و نزدیکی واقع نشده باشد زن حق مهر ندارد. 6) عقد نکاح به هر دلیلی فسخ شده باشد و نزدیکی هم صورت نگرفته باشد.

طریقه به اجرا گذاشتن مهریه:

زوجه در حین زندگی مشترک نیز می‌تواند مهریه خود را مطالبه نماید و این حق ارتباطی به طلاق و متارکه ندارد. برای این منظور زوجه می‌بایست به دفتر ازدواجی که عقد نکاح منعقد شده است مراجعه نماید تا اجرائیه صادر گردد و به زوج مهلتی داده می‌شود تا به پرداخت مهریه اقدام نماید. اگر پرداخت صورت نگرفت زوجه به اجرای ثبت برای توقیف اموال زوج مراجعه می‌نماید و اگر اموالی شناسایی نشد بایستی دادخواست به خواسته مطالبه مهریه در دفتر خدمات قضایی به ثبت برسد تا از طریق دادگاه خانواده مهریه وصول شود.