لغو بخشنامه 60/9/703/8/0- 19/4/64 فرماندهی پلیس راه ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران.
این دادنامه به منظور رسیدگی به طرح دعوی آقای نعمت علیدادیانی. با خواسته لغو بخشنامه 60/9/703/8/0- 19/4/64 فرماندهی پلیس راه ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران. از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با مشخصات پرونده، گردش کار و رأی زیر صادر شده است:
کلاسه پرونده : 149/69
شاکی : آقای نعمت علیدادیانی.
تاریخ رأی: شنبه 23 مهر 1373
شماره دادنامه :
مقدمه:
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است: پلیس راه ژاندارمری شغل دوم کارمند را در امر رانندگی با اتوبوس مجاز ندانسته و بهمین دلیل پلیس راه بندرعباس دفترچه اتوبوسرانی اینجانب را در تاریخ 6/1/69 گرفته و باستناد بخشنامه فرماندهی پلیس راه ژاندارمری دفترچه را مسترد نمی‌نمایند. بنا به مراتب تقاضای ابطال بخشنامه مذکور را دارد. نماینده قضایی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 1237- 3- 12- 401 مورخ 16/4/1373 اعلام داشته‌اند: با توجه به ماده 12 قانون تشدید مجازات رانندگان مصوب 14/4/1328، ماده 2 آیین‌نامه حمل بار و مسافر و مدت تعطیل مؤسسات مسافربری و حمل و نقل زمینی مصوب 17/4/52، بند 17 جدول ج جرایم پانصد ریالی ماده 2 آیین‌نامه اجرایی قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و اخذ جرایم رانندگی و ماده 3 آیین‌نامه مذکور، ماده 23 آیین‌نامه اجرایی قانون مؤسسات حمل و نقل و تعمیرگاه‌ها و گاراژهای عمومی مصوب 1346، بند 11 جدول ب جرایم تخلفات رانندگی در شهر تهران، ماده 21 از آیین‌نامه تأسیس و بهره‌برداری از مؤسسات ترابری جاده‌ای داخلی و مقررات ایمنی رفت و آمد وسایل ترابری در راه‌های کشور مصوب 1357 ماده 19 از آیین‌نامه تأسیس و فعالیت شرکت‌ها و مؤسسات مسافربری بین‌المللی جاده‌ای مصوب 1367 اعلام می‌دارد، پس از هشت ساعت کار مداوم و مستمر برای کارمندان دولت استراحت بعد از کار را طلب می‌کند نه این‌که چنین جسم و روحی در یک وسیله شناور بکار گرفته شود. عقل سلیم می‌پذیرد که بر این وسیله 20 تا 40 نفر افراد جامعه را به‌عنوان مسافر بنشانیم. داشتن شغل دوم آزاد است نه آن آزادی که با کسب شغل دوم جان ده‌ها انسان را به مخاطره بیاندازیم. شغل دوم در کلیه مشاغلی که فقط با خود فرد در ارتباط باشد شاید منعی نداشته باشد ولی جان ده‌ها انسان را به مخاطره بیاندازیم. شغل دوم در کلیه مشاغلی که فقط با خود فرد در ارتباط باشد شاید منعی نداشته باشد ولی جان ده‌ها انسان را نمی‌توان به آنها سپرد. راننده می‌باید پس از 8 ساعت یا حداکثر 10 ساعت رانندگی، 14 یا 16 ساعت استراحت مستمر در یک شبانه‌روز داشته باشد تا بتواند مجدداً به رانندگی ادامه دهد. با عنایت به مراتب فوق رد دعوی شاکی مورد استدعاست.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‌الاسلام والمسلمین اسماعیل فردوسی‌پور و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل، و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
به موجب اصل 28 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند…»، نظر به این‌که رانندگی اتوبوس بین شهری از نوع مشاغل ممنوعه نیست و اشتغال به آن به لحاظ داشتن شغل دولتی منع نشده است، بخشنامه شماره 60/09/703/8/0 مورخ 19/4/64 فرمانده پلیس راه ژاندارمری مشعر بر ممنوعیت کارکنان دولت از اشتغال به شغل مزبور مغایر قانون تشخیص داده می‌شود و باستناد قسمت دوم ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 4/11/1360 ابطال می‌گردد.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
اسماعیل فردوسی‌پور
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است: پلیس راه ژاندارمری شغل دوم کارمند را در امر رانندگی با اتوبوس مجاز ندانسته و بهمین دلیل پلیس راه بندرعباس دفترچه اتوبوسرانی اینجانب را در تاریخ 6/1/69 گرفته و باستناد بخشنامه فرماندهی پلیس راه ژاندارمری دفترچه را مسترد نمی‌نمایند. بنا به مراتب تقاضای ابطال بخشنامه مذکور را دارد. نماینده قضایی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 1237- 3- 12- 401 مورخ 16/4/1373 اعلام داشته‌اند: با توجه به ماده 12 قانون تشدید مجازات رانندگان مصوب 14/4/1328، ماده 2 آیین‌نامه حمل بار و مسافر و مدت تعطیل مؤسسات مسافربری و حمل و نقل زمینی مصوب 17/4/52، بند 17 جدول ج جرایم پانصد ریالی ماده 2 آیین‌نامه اجرایی قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و اخذ جرایم رانندگی و ماده 3 آیین‌نامه مذکور، ماده 23 آیین‌نامه اجرایی قانون مؤسسات حمل و نقل و تعمیرگاه‌ها و گاراژهای عمومی مصوب 1346، بند 11 جدول ب جرایم تخلفات رانندگی در شهر تهران، ماده 21 از آیین‌نامه تأسیس و بهره‌برداری از مؤسسات ترابری جاده‌ای داخلی و مقررات ایمنی رفت و آمد وسایل ترابری در راه‌های کشور مصوب 1357 ماده 19 از آیین‌نامه تأسیس و فعالیت شرکت‌ها و مؤسسات مسافربری بین‌المللی جاده‌ای مصوب 1367 اعلام می‌دارد، پس از هشت ساعت کار مداوم و مستمر برای کارمندان دولت استراحت بعد از کار را طلب می‌کند نه این‌که چنین جسم و روحی در یک وسیله شناور بکار گرفته شود. عقل سلیم می‌پذیرد که بر این وسیله 20 تا 40 نفر افراد جامعه را به‌عنوان مسافر بنشانیم. داشتن شغل دوم آزاد است نه آن آزادی که با کسب شغل دوم جان ده‌ها انسان را به مخاطره بیاندازیم. شغل دوم در کلیه مشاغلی که فقط با خود فرد در ارتباط باشد شاید منعی نداشته باشد ولی جان ده‌ها انسان را به مخاطره بیاندازیم. شغل دوم در کلیه مشاغلی که فقط با خود فرد در ارتباط باشد شاید منعی نداشته باشد ولی جان ده‌ها انسان را نمی‌توان به آنها سپرد. راننده می‌باید پس از 8 ساعت یا حداکثر 10 ساعت رانندگی، 14 یا 16 ساعت استراحت مستمر در یک شبانه‌روز داشته باشد تا بتواند مجدداً به رانندگی ادامه دهد. با عنایت به مراتب فوق رد دعوی شاکی مورد استدعاست.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‌الاسلام والمسلمین اسماعیل فردوسی‌پور و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل، و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
به موجب اصل 28 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند…»، نظر به این‌که رانندگی اتوبوس بین شهری از نوع مشاغل ممنوعه نیست و اشتغال به آن به لحاظ داشتن شغل دولتی منع نشده است، بخشنامه شماره 60/09/703/8/0 مورخ 19/4/64 فرمانده پلیس راه ژاندارمری مشعر بر ممنوعیت کارکنان دولت از اشتغال به شغل مزبور مغایر قانون تشخیص داده می‌شود و باستناد قسمت دوم ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 4/11/1360 ابطال می‌گردد.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
اسماعیل فردوسی‌پور
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.