مقدمه: الف- شعبه اول دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/364 موضوع شکایت آقای رضا رضایی اصل به طرفیت اداره آموزش و پرورش منطقه خنداب، وزارت آموزش و پرورش به خواسته عدم اجرای بخشنامه 4169/ت25703 مورخ 23/5/1381 سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور به شرح دادنامه شماره 183 مورخ 3/2/1387 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه شاکی بر دلالت مندرجات حکم کارگزینی شماره 78/18491 مورخ 4/8/1381 و احکام کارگزینی که پیوست پرونده است در پست معاونت اداره آموزش و پرورش از جمله پستهای ستادی می‎باشد، مشغول خدمت بوده با عنایت به اینکه به دلالت بخشنامه 23/710 مورخ 15/3/1383 معاونت پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش مشمول طرح تبیین مسیر ارتقاء شغلی مدیران، مشاوران و کارشناسان دستگاههای دولتی در مورد کارکنان واحدهای اداری و شهرستانها و مناطق و پس از تصویب و ابلاغ تشکیلات تفصیلی مورد تایید قرار گرفته و با توجه به اینکه تاخیر در تصویب و ابلاغ تشکیلات تفصیلی که خارج از اراده کارکنان بوده نافی حق کارکنان مزبور نمی‎تواند باشد، بنابراین شکایت موجه تشخیص و حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می‎گردد. ب- شعبه دوم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 85/1759 موضوع شکایت آقای احمد مسعودی آشتیانی به طرفیت وزارت آموزش و پرورش به خواسته عدم اجرای بخشنامه سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی در مورد پرداخت فوق‎العاده ویژه جهت جذب نیروی متخصص به شرح دادنامه شماره 561 مورخ 31/2/1387 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه از ناحیه شاکی در رابطه با خواسته اعلامی اعتراض موجهی نسبت به تصمیمات متخذه ارائه نشده و دلیل و مدرکی که موقر در مقام باشد اقامه ننموده با عنایت به مندرجات لایحه جوابیه اداره مشتکی‎عنه و چون طرح استفاده افراد ذینفع از فوق‎العاده مورد نظر شاکی پس از تصویب و ابلاغ تشکیلات تفصیلی و از تاریخ تصویب هیأت ممیزه استان خواهد بود و نیز بررسی کلیه سوابق امـر چون

بر کیفیت رسیدگی و اعمال مقررات مربوط ایراد و اشکالی مشهود نیست و موجبی جهت اجابت و پذیرش خواسته شاکی وجود ندارد لذا شکایت وارد نبوده رأی به رد شکایت شاکی صادر و اعلام می‎گردد. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
اولاً، با توجه به دلایل و مدارک پیوست پرونده و خواسته شاکیان، وجود تناقض در مفاد آراء شماره 183 مورخ 3/2/1387 و شماره 561 مورخ 31/2/1387 به ترتیب صادره از شعب اول و دوم دیوان محرز به نظر می‎رسد. ثانیاً، به موجب تصویب‎نامه شماره 2552/ت29933 ه‍ مورخ 26/1/1383 هیأت وزیران، ارتقاء مستخدمین آموزشی مذکور در آن تصویب‎نامه به رتبه معلم ارشد، معلم خبره و معلم عالی و برخورداری از فوق‎العاده ویژه به منظور افزایش انگیزه و کارآیی معلمان و ارتقاء سطح کیفی خدمات آموزشی و منوط به اشتغال تمام وقت آنان به تدریس گردیده است. نظر به اینکه برخورداری از اشخاص مذکور از مزایای تصویب‎نامه فوق‎الذکر به لحاظ عدم اشتغال مستمر به تدریس وجاهت قانونی نداشته و به علت اشتغال عملی در مشاغل ستادی با رعایت مقررات مربوط ذیحق به استفاده از مزایای مندرج در تصویب‎نامه شماره 4169/ت25703 مورخ 23/5/1381 بوده‎اند، بنابراین دادنامه شماره 183 مورخ 3/2/1387 شعبه اول دیوان مبتنی بر تایید شکایت و استحقاق شاکی در این باب صحیح و موافق قانون است. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
رهبرپور