مقدمه:
شکات طی دادخواست‌های تقدیمی اعلام داشته‎اند، در قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز، از کارافتاده و مفقودالاثر مصوب 1372 و قانون اصلاح تبصره یک آن از نظر قانونگذار اشخاص مورد نظر به منزله مستخدمین شاغل تلقی و تابع مقررات قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت قرار گرفته و از لحاظ حقوق، فوق‎العاده شغل و مزایای مستمر و افزایش سنواتی و ارتقاء گروه همانند مستخدمین شاغل با دو گروه بالاتر از آنان رفتار و با سنوات مقرر بازنشسته شده و از حقوق بازنشستگی و مستمری مربوط بهره‎مند خواهند شد.
ولی در ماده 5 آیین‌نامه اجرایی مورد شکایت با درج قید (فقط) در جلوی عبارت حقوق و فوق‎العاده‎ها موضوع محدود گردیده و از تسری سایر فوق‎العاده‎های قانونی دیگر که قانون حالت اشتغال از پرداخت آن پیشگیری ننموده ممانعت به عمل آورده است. لذا درخواست حذف قید مزبور از ماده 5 آیین‌نامه مذکور را دارد.
معاون دفتر امور حقوقی دولت در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 36210 مورخ 7/9/1379 اعلام داشته‎اند، با توجه به این‌که ماده 5 مورد شکایت به موجب تصویب‌نامه شماره 25969/ت22731هـ مورخ 23/8/1379 اصلاح گردیده است. بنابراین دادخواست مطروحه موضوعاً منتفی است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‎الاسلام‎والمسلمین دری‎نجف‎آبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به ‌صدور رأی می‎نماید.
رای هیات عمومی:
چون به شرح لایحه جوابیه شماره 36210 مورخ 7/9/1379 معاون دفتر امور حقوقی دولت ماده 5 آیین‌نامه اجرایی قانون حالت اشتغال مستخدمین شهید، جانباز، از کارافتاده و مفقودالاثر انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی موضوع تصویب‌نامه شماره 9866/ت245هـ مورخ 2/7/1373 هیأت وزیران به موجب تصویب‌نامه شماره 25969/ت22731هـ مورخ 23/8/1379 اصلاح گردیده است لذا اعتراض سالبه به انتفاء موضوع است و موردی برای امعان نظر نسبت به آن در اجرای قسمت دوم ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری وجود ندارد.