مقدمه: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی و لایحه تکمیلی اعلام داشته است، شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران طی دستورالعمل دریافت بلیط بلاعوض و یا تخفیف را محدود به 18 سال کرده است در حالیکه در زمان بازنشستگی اینجانب که حدود 17 سال قبل می‎باشد چنین محدودیتی وجود نداشته و مرجع تصمیم گیرنده ورای صلاحیت خود عمل نموده و آن را عطف بماسبق کرده است که خلاف ماده 4 قانون مدنی و همچنین وحدت ملاک ماده 136 قانون استخدام کشوری می‎باشد، لذا تقاضای ابطال دستورالعمل مذکور را دارم. مدیرکل حقوقی هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران طی نامه شماره 2204/ح د مورخ 19/9/1385 در پاسخ به شکایت فوق اعلام داشته‎اند، مقررات مربوط به اعطاء بلیط رایگان یا تخفیف دار به کارکنان شاغل و یا بازنشسته نه تنها اصولاً مقررات آمره قانونی نبوده که قابلیت تغییر نداشته باشد بلکه صرفاً یک اختیار است که به موجب بند 2 قطعنامه 788 اتحادیه انجمنهای شرکتهای هواپیمایی بین‎المللی (IATA) به شرکتهای عضو یاتا داده شده است. که در صورت تمایل و متناسب با امکانات خود می‎توانند به کارکنان خود با شرایطی که خود منظور می‎نمایند، بلیط تخفیف دار و یا رایگان اعطا کنند و تحت هیچ عنوان تکلیف قانونی برای شرکت هواپیمایی در قبال کارکنان خود به شمار نمی‎رود تا پیوسته ملزم به رعایت آن باشد. لذا تقاضای در شکایت شاکی را دارد. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
علاوه بـر اینکه برخورداری از بلیط هواپیما بـه طور رایگان و یا با تخفیف در قیمت آن متکی بـه حکم خـاص

قانونگذار نیست و نتیجتاً از مصادیق حقوق مکتسب قانونی محسوب نمی‎شود و اتخاذ تصمیم در این خصوص مبتنی بر اختیارات هیأت مدیره شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران است، بنابراین دستورالعمل مورد اعتراض مغایرتی با قانون ندارد و خارج از حدود اختیارات قانونی مربوط نمی‎باشد و پرونده جهت اتخاذ تصمیم مقتضی به شعبه سیزدهم دیوان اعاده می‎شود./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسی‎فرد