در خصوص اتهام آقای الف.م. دایر بر ترک نفقه موضوع شکایت خانم الف.ن. با وکالت آقای س.ج.؛ با عنایت به جامع محتویات پرونده و مفاد شکایت شاکی و تحقیقات انجام شده و مستندات ابرازی و اظهارات طرفین نظر به اینکه نامبردگان دوران عقد و نامزدی را سپری می کنند و عروسی و انتقال به منزل مشترک صورت نگرفته است و زوجه در منزل پدر خود سکونت دارد که طبق سنت جاریه متعارف نفقه بر عهده زوج مستقر
در خصوص اتهام آقای م.ر. فرزند ذ، دایر بر ترک انفاق موضوع شکایت خانم ر.ق. فرزند ع.؛ دادگاه توجهاً به کیفرخواست صادره و گزارش مرجع انتظامی و شکایت شاکی به شرح شکوائیه تقدیمی و ملاحظه اوراق و محتویات پرونده و اظهارات منعکس در صورت جلسه تحقیق و دادرسی و شهادت شهود و دفاعیات بلاوجه متهم و سایر قرائن و امارات موجود در پرونده بزه انتسابی را محرز دانسته و مستنداً به ماده 868 قانون مجازات اسلامی و با رعایت بند الف ماده 37
تجدیدنظرخواهی آقای س.م. 1- ه.ی. 2- الف.الف. نسبت به دادنامه شماره 01021 مورخ 27/9/1392 شعبه 1152 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن نامبرده به اتهام عدم پرداخت نفقه زوجه اش خانم ل.ع. به شرح مندرجات رای مذکور به استناد ماده 53 قانون حمایت خانواده مصوب 1/12/1391 به تحمل شش ماه حبس تعزیری محکوم شده است وارد نیست زیرا با توجه به محتویات پرونده و اوضاع و احوال منعکسه در آن از جمله دلایل و مبانی صدور رای و مفاد کیفرخواست شماره 92/10د/222-25/8/1392 (533) دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه 18 تهران صدور رای مذکور مغایر مقررات مربوطه به نظر نمی رسد. النهایه با توجه به وضع خاص متهم از جمله این که محتویات پرونده حکایتی از داشتن سابقه محکومیت کیفری قطعی موثر نامبرده ندارد مستحق تخفیف مجازات تشخیص می گردد
هر کس با داشتن استطاعت مالی نفقهٔ زن خود را در صورت تمکین ندهد یا از تأدیه نفقه سایر اشخاص واجب‌النفقه امتناع نماید دادگاه او را از سه ماه و یک روز تا پنج ماه حبس