ر ابتدای مقاله مرور زمان را مدتی می داند که بعد از گذشت آن دعاوی غیرقابل استماع می شوند. همچنین عنوان می کند که مرور زمان تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و در قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318 پیش بینی شده. اما بعد از پیروزی انقلاب شورای نگهبان با این استدلال که مرور زمان دعاوی را غیرشرعی می داند، عنوان می کند که حق افراد با مرور زمان از بین نمی رود و مرور زمان از قوانین شکلی حذف می شود. هرچند مواردی از مرور زمان در قوانین از جمله قانون تجارت وجود دارد. در ادامه از استدلال حفظ انتظام اجتماعی در قوانین پیش از انقلاب برای جاری بودن مرور زمان می گوید. همچنین از مرور زمان در دعاوی تجاری با توجه به ماده قانونی مربوطه می گوید که نظر شورای نگهبان را جدای از این مورد می داند و این مرور زمان در رویه قضایی وجود دارد. در ادامه بیان می کند که با مرور زمان حقی ساقط نمی شود بلکه فقط حمایت قانونی از حق صورت نمی گیرد