ابطال بخشنامه‌های شماره196- 9/9/59 و 4/74130- 29/10/59
این دادنامه به منظور رسیدگی به طرح دعوی 1. آقای مهدی جمالی فرد. به نشانی شهرستان فسا. خیابان نحوی. کوچه گل سرخ. 2. عبدالحمید سرابیان. به نشانی با خواسته ابطال بخشنامه‌های شماره196- 9/9/59 و 4/74130- 29/10/59 از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با مشخصات پرونده، گردش کار و رأی زیر صادر شده است:
کلاسه پرونده : 64/14 و 65/56
شاکی : 1. آقای مهدی جمالی فرد. به نشانی شهرستان فسا. خیابان نحوی. کوچه گل سرخ. 2. عبدالحمید سرابیان. به نشانی
تاریخ رأی: دوشنبه 14 دی 1366
شماره دادنامه :
مقدمه:
شاکی در دادخواست تقدیمی شرح داده است که: اداره کل بازنشستگی وزارت آموزش و پرورش، طی نامه شماره5/1863- 12/2/60، اعلام نموده که: “مطابق بخشنامه 196- 9/9/1359، و 4/74130- 29/10/59، امور اداری، که بعد از تاریخ 9/9/59، بافتخار بازنشستگی، نایل آمده‌اند نمی‌توانند از هزینه ایاب و ذهاب استفاده نمایند”. چون این محل اداره کل امور مالی در حقیقت، نوعی تبعیض بوده، و بخشنامه نمی‌تواند، ناقض قانون باشد. تقاضای الغاء بخشنامه فوق‌الذکر، و پرداخت هزینه سفر نقل و انتقال را نموده. مدیر کل امور اداری وزارت آموزش و پرورش، در پاسخ اشاره نموده که: پرداخت هزینه سفر و نقل و مکان، به نامبرده به استناد ماده 40 قانون استخدام کشوری، و با استفاده از کلمه می‌تواند در متن ماده مزبور، که در وزارتخانه‌ها، و مؤسسات دولتی مخیر به پرداخت یا عدم پرداخت چنین هزینه‌ای، به کارمندان خودمی‌باشد. و در اجرای بخشنامه 196- 9/9/59، که با عنایت بماده مذکور صادر گردیده، مقدور نمی‌باشد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، در تاریخ 14/10/66 به ریاست حجت‌الاسلام حاج شیخ محمد علی فیض و با شرکت رؤسای شعب دیوان تشکیل شد. پس از بررسی موضوع و ملاحظه سوابق، منجمله رأی وحدت رویه شماره30- 1/10/64، هیأت عمومی و تبادل نظر و مشاوره، به اتفاق آراءبه شرح زیر انشاء رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
نظر به اینکه طبق ماده 40 قانون استخدام کشوری و آیین‌نامه اجرایی قسمتی از ماده مذکور مصوب 12/3/52 هیأت و زیران پرداخت فوق‌العاده هزینه سفر و نقل مکان، موضوع بندهای ب و پ آن ماده، در صورت تغییر محل جغرافیایی خدمت مستخدمین، مشمول بر اساس ضوابط مقرر الزامی است. و رأی شماره 30/1/10/64 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مبنی بر لزوم پرداخت فوق‌العاده‌های مزبور بر این اساس صادر شده. علیهذا بخشنامه شماره 196- 9/9/59، وزارت آموزش و پرورش، به لحاظ مغایرت با مقررات قانونی یاد شده، ابطال می‌گردد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
محمد علی فیض
شاکی در دادخواست تقدیمی شرح داده است که: اداره کل بازنشستگی وزارت آموزش و پرورش، طی نامه شماره5/1863- 12/2/60، اعلام نموده که: “مطابق بخشنامه 196- 9/9/1359، و 4/74130- 29/10/59، امور اداری، که بعد از تاریخ 9/9/59، بافتخار بازنشستگی، نایل آمده‌اند نمی‌توانند از هزینه ایاب و ذهاب استفاده نمایند”. چون این محل اداره کل امور مالی در حقیقت، نوعی تبعیض بوده، و بخشنامه نمی‌تواند، ناقض قانون باشد. تقاضای الغاء بخشنامه فوق‌الذکر، و پرداخت هزینه سفر نقل و انتقال را نموده. مدیر کل امور اداری وزارت آموزش و پرورش، در پاسخ اشاره نموده که: پرداخت هزینه سفر و نقل و مکان، به نامبرده به استناد ماده 40 قانون استخدام کشوری، و با استفاده از کلمه می‌تواند در متن ماده مزبور، که در وزارتخانه‌ها، و مؤسسات دولتی مخیر به پرداخت یا عدم پرداخت چنین هزینه‌ای، به کارمندان خودمی‌باشد. و در اجرای بخشنامه 196- 9/9/59، که با عنایت بماده مذکور صادر گردیده، مقدور نمی‌باشد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، در تاریخ 14/10/66 به ریاست حجت‌الاسلام حاج شیخ محمد علی فیض و با شرکت رؤسای شعب دیوان تشکیل شد. پس از بررسی موضوع و ملاحظه سوابق، منجمله رأی وحدت رویه شماره30- 1/10/64، هیأت عمومی و تبادل نظر و مشاوره، به اتفاق آراءبه شرح زیر انشاء رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
نظر به اینکه طبق ماده 40 قانون استخدام کشوری و آیین‌نامه اجرایی قسمتی از ماده مذکور مصوب 12/3/52 هیأت و زیران پرداخت فوق‌العاده هزینه سفر و نقل مکان، موضوع بندهای ب و پ آن ماده، در صورت تغییر محل جغرافیایی خدمت مستخدمین، مشمول بر اساس ضوابط مقرر الزامی است. و رأی شماره 30/1/10/64 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مبنی بر لزوم پرداخت فوق‌العاده‌های مزبور بر این اساس صادر شده. علیهذا بخشنامه شماره 196- 9/9/59، وزارت آموزش و پرورش، به لحاظ مغایرت با مقررات قانونی یاد شده، ابطال می‌گردد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
محمد علی فیض
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.