ابطال بند (ب) بخشنامه 10007/3 مورخ 8/12/1380 بیمه مرکزی ایران.
این دادنامه به منظور رسیدگی به طرح دعوی آقای اصغر محمدی نژاد. با خواسته ابطال بند (ب) بخشنامه 10007/3 مورخ 8/12/1380 بیمه مرکزی ایران. از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با مشخصات پرونده، گردش کار و رأی زیر صادر شده است:
کلاسه پرونده : 536/84
شاکی : آقای اصغر محمدی نژاد.
تاریخ رأی: يکشنبه 23 تير 1387
شماره دادنامه :
بخشنامه فوق جریمه تاخیر صرفاً در صورتی که از یک ماه تا یک سال از تاریخ انقضای بیمه نامه سال قبل سپری شده باشد، محاسبه و مطالبه خواهد شد. این مهم ملهم از قانون اخیرالذکر میباشد و مفاد این بخشنامه و قانون مورد استنادی در حمایت از اجرای قوانین و مقررات رانندگی و حفظ نظم اجتماعی است. دبیر محترم شورای نگهبان در خصوص ادعای خلاف شرع بودن مورد شکایت طی نامه شماره 27373/40/17 مورخ 1/4/1387 اعلام داشتهاند، موضوع بند (ب) بخشنامه شماره 10007/3 مورخ 8/12/1380 بیمه مرکزی ایران (شقوق یک، 2 و 3) درجلسه مورخ 28/3/1387 فقهای شورای نگهبان مورد بحث و بررسی قرار گرفت و نظر شورا به شرح زیر اعلام میگردد، اصل جریمه مذکور در بند (ب) بخشنامه 10007/3 بیمه مرکزی خلاف موازین شرع نیست البته باید از جهت قانونی بیمه مرکزی حق وضع جریمه را داشته باشد که تشخیص آن به عهده دیوان عدالت اداری است. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علیالبدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی مینماید.
رأی هیأت عمومی
الف- طبق نظریه شماره 27373/30/87 مورخ 1/4/1387 فقهای محترم شورای نگهبان، اصل جریمه مذکور در بند (ب) بخشنامه شماره 10007/3 مورخ 8/12/1380 بیمه مرکزی خلاف موازین شرع شناخته نشده است، بنابراین موردی برای ابطال آن در اجرای ماده 41 قانون دیوان عدالت اداری وجود ندارد. ب- نظر به اینکه شاکی در خصوص اعتراض خود نسبت به بند (ب) بخشنامه مذکور مواد قانونی مورد استناد خود را تعیین و اعلام نکرده است، بنابراین رسیدگی و اتخاذ تصمیم نسبت به اعتراض وی در هیأت عمومی دیوان در اجرای ماده 42 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 مورد ندارد./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسیفرد
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.