مقدمه:
الف- شعبه چهاردهم در رسیدگی به پرونده کلاسه 78/1206 موضوع شکایت آقای جمشید جمشیدی بطرفیت سازمان بیمه تأمین اجتماعی شعبه یک کرج بخواسته قطع بیمه و مقرری بیمه بیکاری بشرح دادنامه شماره 1126 مورخ 4/9/1380 چنین رأی صادر نموده است. نظر باینکه بموجب قانون بیمه بیکاری مصوب سال 1369 شاکی با داشتن 170 ماه سابقه پرداخت بیمه حسب ماده 7 قانون بیمه بیکاری حداکثر مدت استفاده از مقرری جمعاً 26 ماه محق به دریافت بیمه بیکاری بوده و از طرفی وفق تبصره 7 که تصریح نموده افراد مسن مشمول این قانون که دارای 55 سال سن و بیشتر می‎باشند مادامی که مشغول بکار نشده‎اند می‎توانند تا رسیدن به سن بازنشستگی تحت پوشش بیمه بیکاری باقی بمانند و شاکی در زمان اخراج دارای 54 سال سن بوده که از این حیث از شمول تبصره موصوف خارج و در نتیجه اقدامات سازمان تأمین اجتماعی مطابق ضوابط و مقررات صورت گرفته النهایه شاکی می‎تواند وفق ماده 76 قانون تأمین اجتماعی در صورت حائز بودن شرایط (سن 60 سال تمام و حداقل 10 سال سابقه بیمه مقرر را قبل از تاریخ تقاضای بازنشستگی پرداخته باشند) حق استفاده از مستمری بازنشستگی را مطالبه نمایند و تا سن مورد نظر می‎توانند با اشتغال بطرق قانونی اقدام نمایند و در نتیجه شکایت موجه نبوده حکم به رد آن صادر و اعلام می‎گردد.
ب-1- شعبه 19 در رسیدگی به پرونده کلاسه 78/1457 موضوع شکایت آقای حکمعلی عباسپور بطرفیت سازمان تأمین اجتماعی هشتگرد بخواسته برقراری حقوق بیمه بیکاری بشرح دادنامه شماره 784 مورخ 2/6/1379 چنین رأی صادر نموده است، با ملاحظه مدارک بیمه ابرازی از جمله فتوکپی شناسنامه شاکی که تاریخ تولد در آن 1319 می‎باشد و عنایت به تصویر نامه مورخ 4/5/1378 سازمان تأمین اجتماعی هشتگرد که با توجه به شرایط سنی بیش از 55 سال مشارالیه حائز استفاده از مقرری بدون اشتغال تا زمان بازنشستگی یعنی 24/2/1379 می‎باشد و التفات به تاریخ تقدیم دادخواست یعنی 13/11/1378 شکایت شاکی وارد تشخیص، حکم به ورود در رسیدگی و الزام اداره خوانده به پرداخت مستمری از تاریخ قطع تا تاریخ استحقاق یعنی 24/2/1379 (تاریخ بازنشستگی) صادر و اعلام می‎گردد.
-2- شعبه دوم تجدیدنظر در رسیدگی به پرونده کلاسه ت2/79/1578 موضوع تقاضای تجدیدنظر سازمان تأمین اجتماعی بخواسته تجدیدنظر در دادنامه شماره 784 مورخ 2/6/1379 صادره از شعبه 19 در پرونده کلاسه 78/1457بشرح دادنامه شماره 459 مورخ 15/5/1380 چنین رأی صادر نموده است، عمده مطلب سازمان تجدیدنظر خواه بشرح مفاد لایحه جوابیه مرحله بدوی و توضیحات نماینده مرجع مذکور در جلسه اخذ توضیح این شعبه این است که مطابق تبصره بند الف ماده 7 قانون بیمه بیکاری مصوب 1369 تجدیدنظر خوانده در تاریخ برقراری بیمه بیکاری 55 سال کمتر سن داشته است. بنابراین مشمول مقررات تبصره مذکور نگردیده است در حالی که تبصره مذکور، صراحت دارد (افراد مسن مشمول این قانون که دارای 55 سال سن و بیشتر می‎باشند مادامی که مشغول بکار نشده‎اند می‎توانند تا رسیدن به سن بازنشستگی تحت پوشش بیمه بیکاری باقی بمانند) و در تبصره مذکور به هیچ وجه قیدی از تاریخ برقراری مقرری بیمه بیکاری بعمل نیامده است بلکه استنباط صحیح از ماده این است که پایان مدت پرداخت مقرری ملاک عمل می‎باشد نه زمان و تاریخ برقراری آن، با توجه به اینکه دادنامه تجدیدنظر خواسته براین اساس و بعلل و جهات مقیده در آن صادر گردیده است و از طرف تجدیدنظر خواه اعتراض موثری نشده ودلیلی که فسخ رأی صادره را ایجاب نماید ارائه نگردیده است. بنابراین دادنامه تجدیدنظر خواسته خالی از اشکال تشخیص و تایید می‎شود.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‎الاسلام‎والمسلمین دری‎نجف‎آبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
حکم مقرر در ماده 7 قانون بیمه بیکاری مصوب 1369 با عنایت به سیاق عبارات آن مفید هدف مقنن در تعیین مدت استفاده از حق بیمه بیکاری با رعایت مقررات مربوط است. بنابراین مدلول تبصره ماده مزبور نیز متضمن جواز برقراری و پرداخت مقرری بیمه بیکاری تا رسیدن به سن بازنشستگی در مورد مشمولان قانون مزبور بشرط داشتن 55 سال سن یا بیشتر در تاریخ برقراری مقرری فوق‎الاشعار است و دادنامه شماره 1126 مورخ 4/9/1380 شعبه 14 بدوی دیوان مشعر بر رد شکایت موافق اصول و موازین قانونی می‎باشد. این رأی به استناد قسمت اخیر ماده 20 اصلاحی قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع ذیربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است.