خوف ضرر زوجه به‌علت ضرب و جرح

درتاریخ : 1392/06/16 به شماره : 9209970223000981

موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور

این نمونه رای که در شعبه 30 دادگاه تجدید نظر استان تهران صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: نکاح، تمکین، الزام به تمکین، بیم ضرر مالی و جانی، ضرب و جرح

چکیده رای

صرف صدور یک دادنامه مبنی بر ایراد ضرب و حرج زوجه توسط زوج نمی‌تواند اماره بر خوف ضرر زندگی زوجه در منزل مشترک با زوج باشد و مظنه خوف ضرر نیز امری موقتی بوده و نمی‌تواند به‌طور دائم از سوی زوجه جهت امتناع موجه از زندگی مشترک مورد استناد قرار گیرد.

رای بدوی

‌درخصوص دادخواست تقدیمی از طرف آقای م.ب. فرزند ع. به‌طرفیت خانم ف.ر. فرزند م. با وکالت خانم پ.ع. به‌خواسته تقاضای صدور حکم بر الزام به تمکین؛ با این توضیح که خواهان اذعان نموده خوانده حاضر به تمکین نمی‌باشد خوانده در مقابل اعلام نموده که ایشان مرا به‌شدت مورد ضرب‌وجرح قرار داده و از منزل بیرون نموده است و در دادسرا دارای پرونده کیفری می‌باشیم زوج اعلام نموده من ایشان را نزده‌ام که نهایتاً طی استعلامی که از شعبه 1146دادگاه جزایی به‌‌عمل ‌آمده مؤید محکومیت زوج به‌پرداخت دیه از جهت ضرب‌وجرح عمدی می‌باشد و با عنایت به اینکه آرای صادره در دادگاه جزایی در دادگاه حقوقی از اعتبار امر مختومه برخوردار بوده لهذا دادگاه با توجه به مطالب معنونه فوق که مبین مظنه خطر برای زوجه می‌باشد لهذا دادگاه دعوی خواهان را وارد تشخیص نداده و مستنداً به ماده 1115قانون مدنی حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره حضوری و ظرف مدت بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل‌اعتراض در دادگاه محترم تجدید‌نظر استان تهران می‌باشد.
رئیس شعبه 239 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ حاتمی

رای دادگاه تجدید نظر

تجدید‌نظر‌خواهی آقای م.ب. به‌طرفیت همسرش خانم ف.ر. با وکالت خانم پ.ع. نسبت به دادنامه شماره 562 مورخ 17/4/92 صادره از شعبه 239 دادگاه عمومی تهران که به‌موجب آن با احراز مظنه خوف ضرر برای زوجه با استناد به ماده 1115 قانون مدنی حکم به رد دعوی زوج به‌خواسته تمکین صادرشده وارد و موجه است و رأی دادگاه مطابق قانون و دلایل موجود در پرونده صادر نگردیده است. زیرا از مندرجات پرونده و مجموع تحقیقاتی که صورت گرفته است مظنه خوف ضرر جانی یا شرافتی و یا مالی برای زوجه در صورت بازگشت به منزل مشترک قابل احراز نیست چون دلیلی بر ایراد ضرب‌وجرح و صدمه عمدی بدنی مکرر وجود ندارد و محکومیت زوج به اتهام ایراد ضرب‌وجرح عمدی به‌شرح دادنامه شماره 35 مورخ 2/2/92 شعبه 1146 دادگاه عمومی نیز دلیلی بر تکرار این امر و مظنه خوف ضرر در صورت بازگشت زوجه به منزل نمی‌باشد از طرفی استفاده زوجه از مزایای ماده 1115 قانون مدنی یک امر موقتی است و زوجه نمی‌تواند با این بهانه که مورد ضرب‌وجرح قرارگرفته برای همیشه از این ماده‌قانونی استفاده نموده و از تمکین خودداری کند به‌ویژه اینکه اولاً : زوجه مدعی شده، که زوج او را از منزل بیرون کرده است مفهوم این جمله این است که اگر زوج او را از منزل بیرون نکرده بود وی قصد ادامه زندگی مشترک را داشت و خوف ضرر در میان نبوده. ثانیاً : در دادنامه استنادی زوج از اتهام ترک انفاق زوجه به‌لحاظ نشوز وی تبرئه شده است درصورتی‌که اگر مظنه خوف ضرر وجود داشت در آن صورت عذر زوجه موجه بود و ناشزه محسوب نمی‌گردید علی‌ای‌حال هیچ دلیلی وجود ندارد که در صورت بازگشت زوجه به منزل مشترک باز هم مورد ضرب‌وجرح زوج قرار گیرد و خوف ضرر وجود داشته باشد. بنابراین با استناد به ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی دادنامه تجدید‌نظرخواسته نقض می‌شود و با استناد به مواد 1102 تا 1105 و 1114 قانون مدنی حکم بر الزام زوجه به بازگشت به منزل مشترک و تمکین از زوج صادر می‌گردد النهایه اثر این حکم نسبت به آتیه و بعد از اجرا است و دلیل بر نشوز زوجه درگذشته نمی‌باشد. این رأی قطعی است. 
رئیس شعبه 30 دادگاه تجدید‌نظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
بیگدلی ـ ارژنگی

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.