اخذ عوارض از زمینهای داخل در محدوده توسعه و عمران شهر
درتاریخ : 1392/02/24 به شماره : 9209970902900656
موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور
این نمونه رای که در شعبه 29 بدوی دیوان عدالت اداری صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: شهرداری، تملک، طرحهای شهرداری، محدوده توسعه و عمران شهر، عوارض، مالکیت، انتقال مالکیت، قائم مقام، اراضی داخل در محدوده، مالیات مضاعف، مصوبه شورای شهر
چکیده رای
اجرای تبصره 4 قانون تعیین وضعیت املاک …، مبنی بر انتقال رایگان 20 درصد از اراضی صاحبان املاک واقع در طرح به شهرداری در ازای استفاده از مزایای ورود به محدوده توسعه و عمران شهر، مربوط به املاکی است که بعد از تصویب این قانون در سال 1367 در محدوده قرار گرفتهاند و اخذ عوارض سرانه به اعتبار ورود در محدوده از مالکانی که ملکشان قبل از این تاریخ در محدوده قرار گرفتهاند، به منزله اخذ عوارض مضاعف و محکوم به رد است.
رای بدوی
شکایت و خواسته وکیل شکات اجمالاً از این قرار است: «موکلین وی مالک شش دانگ یک قطعه زمین پلاک باقیمانده … مکرر اصلی بخش ده مشهد هستند که طبق نقشه 2000/1 و طرح تفصیلی مشهد، پیش از سال 1364 داخل محدوده بوده و طبق نامه شماره … اداره ثبت اسناد مشهد در پاسخ استعلام شماره … شهرداری در سال 1355 به میزان 1638 متر مربع از زمین فوق، در طرح احداث خیابان ده متری قرار گرفته و به صورت رایگان از مالک گرفته شده است. متعاقباً شهردار منطقه در تاریخ 20/2/91 در ذیل گزارش شماره … دستوراتی صادر کرده است که بند یک آن، 35% عوارض سرانه مالیاتی است، در حالی که به شرح مذکور در فوق، در سال 1364 زمین موکلین داخل محدوده بوده و مشمول تبصره 4 قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرحهای دولتی و شهرداریها مصوب 1367 که مقرر داشته «مالکین که درخواست استفاده از مزایای ورود به محدوده را دارند، باید حداکثر 20% از زمین خود را به شهرداری واگذار کنند»، نمیگردد، زیرا قانون عطف به ماسبق نمیشود؛ لذا با توجه به مراتب یاد شده، تقاضای ابطال تصمیم موضوع بند 1 ذیل گزارش مذکور را دارد. خلاصه لایحه جوابیه شهرداری طرف شکایت این است: «اولاً، امضای ذیل دستور منتسب به شهرداری نمیباشد و دستور شهردار تلقی نمیگردد؛ ثانیاً، وکیل شاکی به تبصره 4 ماده واحده قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرحهای دولتی و شهرداریها، بدون در نظر گرفتن مصوبات شورای اسلامی شهر استناد نموده که در حکم قانون است. در حالیکه برابر مصوبه شماره 4436/3، شهرداری مکلف شده علاوه بر 20% مقرر در تبصره 4 فوقالذکر، سرانههای طرح جامع و تفصیلی نیز اخذ نماید، لذا بند 1 دستور ناظر به عوارض سرانه خدماتی 35% میباشد که منطبق با مصوبه شورای شهر است. شاکی در سال 1370 اقدام به احداث بنای تجاری در زمین موصوف نموده که موضوع تخلف به کمیسیون ماده 100 ارجاع و منتهی به صدور رأی شده که این اقدام شاکی، شهرداری را در دریافت عوارض محق مینماید. ضمناً میزان کسری در مسیر از ملک شکات کسر نگردیده، بلکه از مالکیت (ف.م.) مالک اولیه، و قبل از انتقال به شکات کسر گردیده است و ارتباطی به مایملک شکات ندارد» و تقاضای رد شکایت شکات را نموده است. اگر چه شهرداری طرف شکایت به شرح مذکور در فوق اعلام نموده «امضای ذیل دستور منتسب به شهرداری نمیباشد و دستور شهردار تلقی نمیگردد» که مفهوم آن این است که به لحاظ فقد امضای صادرکننده دستور، اثر قانونی بر آن مترتب نمیباشد. لکن نظر به اینکه زوال و بلااثر بودن نوشته مذکور، رسماً و به صورت مکتوب از ناحیه شهرداری به شکات اعلام نگردیده، لذا قابل شکایت از ناحیه شکات بوده و رسیدگی به شکایت را در شعبه دیوان اقتضا دارد. اولاً، اظهار و دفاع شهرداری به اینکه زمین کسر شده به لحاظ واقع شدن در مسیر خیابان در زمان مالکیت مالک سابق بوده و ارتباطی به شکات ندارد، قابل پذیرش نیست. زیرا آثار حقوقی مالکیت، قائم به ملک است نه مالک و بعد از انتقال پلاک مورد بحث، حقوق مذکور به ید لاحق که شکات میباشند، منتقل گردیده است، بنابراین تصمیم متخذه تحت عنوان «عوارض سرانه خدماتی 35%» به منزله دستور اخذ عوارض مضاعف میباشد که مستند قانونی ندارد. ثانیاً، با توجه به نقشه 2000/1 پیوست دادخواست و مفاد نامه شماره … اداره ثبت اسناد و املاک ناحیه 2 مشهد و لایحه جوابیه شهرداری و سایر محتویات پرونده، ورود زمین متعلق به شکات در داخل محدوده، قبل از تصویب ماده واحده قانون تعیین وضعیت املاک واقع در طرحهای دولتی و شهرداریها مصوب 1367 و قبل از مصوبه شورای اسلامی شهر ادعایی شهرداری بوده و عدم شمول مقررات قانون و مصوبه اخیرالذکر به پلاکهای ملکی شکات محرز میباشد؛ علیهذا شکایت شکات وارد تشخیص و حکم به ابطال تصمیم موضوع بند یک مندرج در ذیل گزارش شماره 98133/10 شهرداری طرف شکایت صادر میگردد. رأی صادره قطعی است.
رئیس شعبه 29 دیوان عدالت اداری ـ مستشار شعبه
اردلان ـ بهرامی
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.