مقدمه:
رئیس شعبه هفتم تجدیدنظر در نامه تقدیمی اعلام داشته‎اند، در خصوص درخواست اعمال تبصره یک الحاقی توسط شاکی به دادنامه شماره 517 مورخ 4/4/1384 به دلائل مشروحه ذیل و با قبول اشتباه جهت طرح در هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به نظر می‎رسد.
ایشان به موجب تصویر لایحه ثبت دبیرخانه اداره کل امور اداری وزارت جهاد کشاورزی به شماره 17802 مورخ 29/6/1383 از معاون آموزش و تجهیز نیروی به اداره کل امور اداری سازمان تحقیقات و آموزش کشاورزی و موضوع ادامه تحصیل تجدیدنظر خواه موافقت وزیر جهاد کشاورزی در سال 1376 در مقطع دکتری خارج از کشور دارا می‎باشد.
در بند 2 لایحه مارالذکر چنین آمده است با توجه به سابقه کار نامبرده امکان اجرای تعهد خدمت دانشجو پس از پایان تحصیلات میسر نمی‎باشد… در حالی که اولاً مصوبه وزیر جهاد کشاورزی جهت ادامه تحصیل شاکی در مقطع دکتری در خارج از کشور در سال 76 بوده است نه سال 1383 که قطعاً اگر از ناحیه وزارتخانه متبوع بلافاصله اقدام می‎شد با مشکل عدم امکان اجرای تعهد پس از پایان تحصیل مواجه نمی‎شدند بنابراین اهمال سازمان متبوع موجب تضییع و به تعویق انداختن ادامه تحصیل شاکی گردید و قصور یا تقصیری متوجه شاکی نمی‎باشد. ثانیاً شاکی در بند 6 لایحه تکمیلی درخواست اعمال تبصره یک الحاقی وارده به شماره 1470-24/8/1384 متعهد شده است طبق قانون حاکم پس از اعزام و ادامه تحصیل در مقطع دکتری و جهت انجام کامل تعهد خدمت حداکثر به دو سال مازاد بر سی سال خدمت منتهی می‎گردد که متعهد می‎شود تا پایان تعهد خدمت درخواست بازنشستگی ننماید علیهذا به نظر می‎رسد اقدمات غیر مجدانه سازمان متبوع موجب تضییع حق شاکی شده باشد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‎نماید.
رأی هیات عمومی
نظر به اینکه اعزام مستخدم رسمی به خارج از کشور به منظور ادامه تحصیل و یا انجام مأموریت آموزشی قانوناً الزامی نیست، بنابراین وقوع اشتباه در مدلول دادنامه شماره 517 مورخ 4/4/1384 شعبه هفتم تجدیدنظر دیوان مبنی بر تایید دادنامه بدوی موضوع رد شکایت شاکی در این خصوص محرز و محقق نمی‎باشد و در نتیجه موردی برای نقض دادنامه فوق الذکر در اجرای تبصره‎های یک و 3 الحاقی به ماده 18 قانون دیوان عدالت اداری وجود ندارد.