مقدمه:
شاکی طی شکایت‌نامه تقدیمی اعلام داشته‌اند: شکایت مطروحه در شعبه پنجم دیوان عدالت اداری که منجر به دادنامه شماره 765- 17/7/73 گردیده در خصوص عوارض نیم درصد تولید تقدیم گردیده و پس از صدور رأی عدم قابلیت استماع دعوی پرونده امر به شعبه 5 دادگاه عمومی ساوه ارجاع و تابحال منجر به صدور رأی نگردیده است اما شکایت حاضر مطروحه در شعبه چهارم دادگاه عمومی ساوه در خصوص عوارض یک درصد و نیم تولید تقدیم گردیده که پس از صدور قرار عدم صلاحیت شعبه چهارم دادگاه عمومی ساوه پرونده امر به دیوان عدالت اداری ارسال و به شعبه 19 ارجاع گردیده، لذا بین دو پرونده ارتباطی موجود نبوده و رأی شماره 765- 17/7/73 شعبه پنجم دیوان عدالت اداری هیچ ربطی به پرونده مطروحه در شعبه 19 نداشته و ندارد. بر فرض که شعبه محترم 19 دیوان عدالت اداری به واسطه مشابهت موضوع و وحدت طرفین هر دو پرونده دادخواست را قابل رسیدگی در دیوان عدالت نداند لازم است که به واسطه حصول اختلاف در صلاحیت پرونده امر جهت حل اختلاف به دیوان عالی محترم کشور ارسال گردد. فلذا با توجه به این‌که شبه چهارم دادگاه عمومی ساوه هم خود را صالح به رسیدگی ندانسته بلاتکلیف باقی گذاشتن پرونده امر با رأی مخدوش صادره دور از عدالت قضایی خواهد بود، علیهذا بنا به مراتب مذکور استدعای رسیدگی و نقض دادنامه صادره شماره 800- 10/11/1374 را دارد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‌الاسلام ‌و المسلمین اسماعیل فردوسی‌پور و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
نظربه این‌که خواسته شاکی به شرح پرونده کلاسه 19/74/228 شعبه نوزدهم با خواسته مندرج در پرونده کلاسه 5/72/1714 شعبه پنجم تفاوت دارد لذا موضوع از مصادیق بند پ ماده 14 قانون دیوان عدالت اداری نبوده و بدین جهت به استناد تبصره 2 الحاقی به ماده 18 قانون دیوان عدالت اداری، رأی شماره 800- 10/11/1374 شعبه نوزدهم نقض و رسیدگی به شعبه دیگر محول می‌شود.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
اسماعیل فردوسی‌‌پور