عدم تلقی زندان به عنوان اقامتگاه خوانده

درتاریخ : 1391/12/16 به شماره : 9109970908900797

موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور

این نمونه رای که در شعبه 5 دیوانعالی کشور صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: اقامتگاه، زندانی، صلاحیت، صلاحیت محلیصلاحیت، صلاحیت محلی، زندانی، اقامتگاه

چکیده رای

زندان اقامتگاه اشخاص محسوب نمی‌شود و صلاحیت دادگاه بر آن اساس تعیین نمی‌گردد.

خلاصه جریان پرونده

آقای ع.م. مقیم به طرفیت آقای ی.ت. به نشانی زندان  دادخواست مطالبه مبلغ 000/500/67 ریال وجه با خسارات و تأخیر تأدیه تقدیم دادگاه‌های عمومی  نموده و ادعا کرده در دو مرحله وجوه مذکور را برای تأمین جهیزیه عروسی به حساب خوانده واریز کرده ولی وسایل تحویل نشده است. این دادخواست در شعبه اول دادگاه عمومی  به کلاسه 910795 ثبت و دادگاه به موجب دادنامه شماره 932 ـ 26/9/91 به علت اقامت خوانده در  به استناد ماده 11 قانون آیین دادرسی در امور مدنی قرار عدم صلاحیت به شایستگی دادگاه عمومی صادر کرده است. شعبه سوم دادگاه عمومی  نیز در پرونده کلاسه 911080 طبق دادنامه شماره 1090 ـ 17/10/91 با این استدلال که زندان سکونت‌گاه موقت است نه مرکز امور مهم افراد فلذا زندان اقامتگاه محسوب نمی‌شود از خود نفی صلاحیت نموه و پرونده را برای حل اختلاف به دیوان عالی کشور ارسال داشته که در تاریخ 15/11/91 به این شعبه ارجاع شده است.

رای دیوان

به استناد مواد 1002 به بعد از قانون مدنی، زندان اقامتگاه اشخاص محسوب نمی‌شود لذا صدور قرار عدم صلاحیت از سوی شعبه اول دادگاه عمومی  به این اعتبار قابل تأیید نیست، پرونده برای ادامه رسیدگی و اقدام قانونی به شعبه اول دادگاه عمومی  ارسال و مستنداً به تبصره ماده 27 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی، به همین نحو حل اختلاف می‌نماید.

رییس شعبه 5 دیوان عالی کشور – مستشار

 معینی – کریم زاده

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.