عدم امکان جمع تخفیف و تشدید مجازات

درتاریخ : 1391/11/03 به شماره : 9109970909300727

موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور

این نمونه رای که در شعبه 29 دیوانعالی کشور صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: تخفیف مجازات، تشدید مجازات، آدم‌ربایی، زیر 15 سال بودن بزه‌دیده، استفاده از خودرو، آسیب جسمی یا حیثیتی

چکیده رای

چنانچه مرتکبین آدم‌ربایی به دلیل استفاده از خودرو یا زیر 15 سال بودن بزه‌دیده، مستحق حداکثر مجازات قانونی باشند، دادگاه نمی‌تواند اقدام به اعمال تخفیف نماید.

خلاصه جریان پرونده

حسب محتویات پرونده آقایان ص.م.، س.الف.، س.ج.، س.ج.، ن.ج.، م.م.، دایر بر ردیف اول و دوم مشارکت در آدم‌ربایی با استفاده از وسیله نقلیه، همراه با ایراد ضررهای حیثیتی و جسمی، ردیف‌های سوم و چهارم و پنجم و ششم مبنی بر معاونت در آدم‌ربایی با استفاده از وسیله نقلیه و متهمان ردیف سوم و چهارم و پنجم مبنی بر مشارکت در ایراد ضرب و جرح عمدی، موضوع شکایت آقای الف.ر. و آقای پ.ر. با وکالت آقای ت.خ. در شعبه 2 دادگاه تجدیدنظر استان چهار محال و بختیاری، تحت پیگرد قرار گرفته‌اند و در تاریخ 9/8/90 مبادرت به صدور دادنامه شماره 90099738142001182 نموده، با توجه به کیفرخواست و شکایت آقای الف.ر. با وکالت آقای ت.خ. وکیل پایه یک دادگستری و تحقیقات انجام شده و اظهارات متهمان وگواهی‌های پزشکی قانونی، اتهام مشارکت در آدم‌ربایی، منتسب به متهمان ردیف اول و دوم و مشارکت در ایراد ضرب و جرح عمدی منتسب به سایر متهمان را محرز دانسته و با استناد به تبصره‌های دوم از ماده 269 قانون مجازات اسلامی و مواد 480 و 481 و 484 و 621 قانون مزبور، متهمان ردیف اول و دوم را به هر یک 15 سال حبس و سایر متهمان را به هر یک چهار ماه حبس به ترتیب برای اتهامات مشارکت در آدم‌ربایی و جنبه عمومی بزه ضرب و جرح عمدی، و س.ج. را به پرداخت یک و نیم دینار و یک درصد دیه، بابت ارش جراحت مقعد در حق شاکی، و ن. و س.ج. را بالسویه به پرداخت دو درصد دیه‌ی کامل، بابت چهار مورد حارصه در زانوی راست و چپ و ران راست در حق شاکی محکوم می‌نماید.و دادگاه با رعایت ماده 22 قانون مجازات اسلامی، 15 سال حبس متهمان به هر یک 25 میلیون ریال و حبس سایر متهمان به هر یک 7 میلیون ریال جزای نقدی تبدیل و تخفیف می‌یابد و در مورد اتهام ردیف‌های سوم و چهارم و پنجم و ششم، نظر به اینکه وحدت قصد آن متهمان با متهمان ردیف‌های اول و دوم، شرکای بزه آدم‌ربایی، حسب محتویات پرونده محرز نیست، بنابراین با استناد به اصل برائت و ماده 177 قانون آیین دادرسی کیفری حکم برائت آنان صادر می‌شود.پس از ابلاغ رأی، شاکی آقای الف.ر. و پ.ر. پدر مجنی‌علیه، طی لایحه‌ای که در پرونده پیوست گردیده، درخواست تجدیدنظرخواهی نموده که پرونده به دیوان‌عالی کشور ارسال و به این شعبه ارجاع می‌شود.

رای دیوان

اعتراض به حکم صادره در مورد آدم‌ربایی یا مخفی کردن، همراه با آسیب بدنی مجنی‌علیه و با وسیله نقلیه وارد است. زیرا با توجه به تحقیقات انجام شده و اظهارات متهمان و گواهی‌های پزشکی قانونی، اتهام مشارکت در آدم‌ربایی متهمان آقایان 1- ص.م. فرزند ف. 2- س.الف. فرزند ک. و مشارکت در ایراد ضرب و جرح عمدی نسبت به سایر متهمین، از ناحیه دادگاه بزه انتسابی محرز و مسلم بوده و دادگاه هر دو متهم ردیف اول و دوم را به پانزده سال حبس و نسبت به سایر متهمین چهار ماه حبس و راجع به بزه ضرب و جرح عمدی به دیه و ارش جراحت مقعد محکوم می‌کند و سپس مجازات حبس را با استناد به بند پنجم از ماده 22 قانون مجازات اسلامی، به جزای نقدی تبدیل و تخفیف می‌نماید که اقدام دادگاه با مفهوم و منطوق ذیل ماده 621 قانون مجازات اسلامی تطابق نداشته؛ زیرا که حداقل و حداکثر مجازات ربایش 5 تا پانزده سال منظور گردیده و بیان شده در صورتی که سن مجنی‌علیه کمتر ار 15 سال تمام باشد، یا ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد یا به مجنی‌علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود، مرتکب به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد و ملاک با ماده مذکور استناد دادگاه به ماده 22 قانون مجازات اسلامی، وجاهت قانونی نداشته است. علی‌هذا رأی صادره دراین قسمت طبق موازین قانونی صادر نگشته، نقض و پرونده به دادگاه هم‌عرض ارسال می‌گردد تا متهمین مجدداً محاکمه و حکم قانونی صادر گردد.

رئیس شعبه 29 دیوان‌عالی کشور ـ مستشار

راجی ـ حاتمی

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.