شرایط تحقق اجرت‌المثل زن نسبت به کارهای ایام زندگی مشترک
درتاریخ : 1391/10/03 به شماره : 9109970224701929
موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور
این نمونه رای که در شعبه 47 دادگاه تجدید نظر استان تهران صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: اجرت‌المثل، اصل عدم تبرع، زندگی مشترک، نکاحنکاح، اجرت‌المثل، زندگی مشترک، اصل عدم تبرع
چکیده رای
در دعوای مطالبه اجرت‌المثل سنوات زندگی مشترک، اصل بر این است که کارهایی که زوجه خارج از وظیفه شرعی خود انجام داده، بدون قصد تبرع بوده است.
رای بدوی
دادخواست خانم ب.الف. با وکالت آقایان م.م. و م.ن. به طرفیت آقای ف.م. دایر به مطالبه اجرت‌المثل ایام زوجیت. به نظر دادگاه دعوی خواهان قابل اجابت نیست؛ زیرا اولاً: مطابق تبصره الحاقی به ماده 336 قانون مدنی از جمله شرایط مطالبة اجرت‌المثل این است که زوجه به قصد دریافت دستمزد امور خانه‌داری را انجام دهد در حالی که مطابق عرف حاکم بر خانواده‌های ایرانی، اساساً زن تبرعاً امور خانه‌داری را انجام می‌دهد و هیچ گاه قصد او دریافت دستمزد نبوده وگرنه در طول زندگی مشترک آن را مطالبه می‌نمود و دلیلی برخلاف آن ارائه نشده است. ثانیاً: مطابق مفاد تبصره مذکور، در صورتی زوجه علاوه بر عدم قصد تبرع مستحق اجرت‌المثل است که امور خانه‌داری را به دستور زوج انجام داده باشد در حالی که در پرونده دلیلی بر اینکه زوج زوجه را مکلف به انجام امور خانه نموده باشد ارائه نشده است. مستنداً به تبصره ماده مارالذکر الحاقی به ماده 336 قانون مدنی، حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می‌شود. رأی صادره حضوری و ظرف 20 روز قابل تجدید‌نظرخواهی در مرجع محترم تجدیدنظر استان تهران است.
رئیس شعبة 277 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ احمدی‌نژاد
رای دادگاه تجدید نظر
ایراد و اعتراض خانم ب.الف. با وکالت خانم س.م. نسبت به دادنامه شماره 0703 ـ 27/4/91 صادره از شعبه 277 دادگاه خانواده که بر رد درخواست مطالبه اجرت‌المثل سنوات زندگی مشترک اشعار دارد به نظر وارد است. زیرا تقدیم دادخواست مطالبه اجرت‌المثل به طور ضمنی بیانگر عدم قصد تبرعی بودن کارهای انجام گرفته توسط زوجه که جزء وظایف شرعی و قانونی وی نیز نبوده می‌باشد و نظر به اینکه مطابق مدلول صریح ماده 336 قانون مدنی که بیان می‌دارد: «هر گاه کسی بر حسب امر دیگری اقدام به عملی نماید که عرفاً برای آن عمل اجرتی بوده و یا آن شخص عادتاً مهیای آن عمل باشد، عامل مستحق اجرت عمل خود خواهد بود، مگر این که معلوم شود که قصد تبرع داشته است» زوجه با تقدیم دادخواست اراده خود را مبنی بر آمادگی خود جهت دریافت اجرت‌المثل ابراز نموده است. اثبات نسبت به عدم تبرعی بودن کارها خارج از وظیفه زوجه است زیرا اصل بر این است که کارهایی که زوجه خارج از وظیفه شرع خود انجام داده بدون قصد تبرع بوده است. بنابراین لازم نیست که ثابت کند که در انجام کارها قصد دریافت اجرت داشته است و این که کارهای انجام شده به دستور و امر شوهر بوده است. از اظهارات بی‌شائبه فرزندان که بهترین ناظر بر اعمال و رفتار والدینشان بوده است به خوبی قابل احراز است و از آنجا که کارشناس منتخب دادگاه به شرح نظریه شماره 910611 ـ 1/9/91 میزان اجرت‌المثل را یکصد و هشتاد و هشت میلیون ریال تعیین نموده است و عدم مغایرت نظریه کارشناس با اوضاع و احوال مسلم قضیه این دادگاه با نقض دادنامه بدوی، زوج را ملزم به پرداخت مبلغ یک صد و هشتاد و هشت میلیون ریال بابت اجرت‌المثل در حق زوجه محکوم می‌نماید. این رأی قطعی است.
رئیس شعبه 47 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
معنوی ـ مدنی
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.