رای وحدت رویه 3389 – 1337/6/17

حكم شماره 3389-17/6/1337

در موضوع تخفیف مجازات در مورد تكرار جرم بین دو شعبه دوم و پنجم سابق دیوان عالی كشور اختلاف نظر حاصل گردیده و دو رأی متناقض به شرح ذیل صادر شده است :

الف) شعبه پنجم دیوان عالی كشور در رای شماره 1983 مورخه 14/12/1328 درباره متهم شروع به سرقت كه بیش از دو سابقه محكومیت مؤثر داشته و با استناد به ماده 45 مكرر قانون مجازات عمومی به یك سال حبس تأدیبی محكوم شده بوده است بر اثر فرجام خواهی دادستان استان به استدلال این كه:

كیفر مذكور در فقره سوم ماده 25 قانون مجازات عمومی حبس با اعمال شاقه است و با وجود علل مخففه بر طبق ماده 44 قانون مذكور كیفر متهم كمتر از دو سال حبس تأدیبی نخواهد بود.

حكم فرجام خواسته را نقض نموده ­اند.

ب – شعبه دوم دیوان عالی كشور به شرح رأی شماره 1541 مورخه 13/11/1325 درباره متهم به ترك انفاق كه طبق ماده 214 قانون مجازات عمومی و رعایت تخفیف طبق ماده 45 قانون به سه ماه حبس تأدیبی محكوم شده بوده است بر اثر فرجام­ خواهی دادستان استان مبنی بر این كه در مورد شق 3 ماده 25 قانون مجازات عمومی در صورت تخفیف باید طبق ماده 44 همان قانون اقدام بشود از نظر آن كه اعتراض وارد نیست.

حكم فرجام­ خواسته را ابرام نموده ­اند.

بر اثر تحقق اختلاف موضوع در هیئت عمومی دیوان عالی كشور مطرح شده و با استماع نظر دادستان كل چنین رأی داده ­اند:

در مورد تكرار جرم پیش­ بینی شده در بند سوم ماده 25 قانون مجازات عمومی تخفیف طبق ماده 45 مكرر قانون مزبور به عمل می آید.