مقدمه: الف-1- شعبه 32 دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 85/18567 موضوع شکایت مهدی خلیلی مرندی به طرفیت وزارت آموزش و پرورش – سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور به خواسته اجراء و پرداخت فوق‎العاده ویژه و طرح مسیر ارتقاء شغلی معلمان به شرح دادنامه شماره 18475 مورخ 26/2/85 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه نامبرده دارای مدرک تحصیلی دکتری بوده و از آنجائیکه به موجب مصوبه شماره 2552/ت/29933 مورخ 26/1/83 هیأت وزیران که در ماده 5 مقرر داشته است، «پرداخت فوق‎العاده مذکور شامل معلمانی که مشمول ماده 8 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت و همترازی اعضای هیأت علمی شده‎اند، نمی‎باشد و …» ماده 7 طرح مسیر ارتقای شغلی معلمان موضوع دستورالعمل مسیر ارتقای شغلی معلمان به شماره 38611/1800 مورخ 10/3/82 سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور که مقرر داشته است، «استفاده همزمان از مزایای این طرح و ماده 8 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت امکان پذیر نمی‎باشد…» و اینکه براساس رأی وحدت رویه شماره 165-163 مورخ 21/3/85 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری اجرای طرح همترازی موضوع ماده 8 قانون نظام کارکنان دولت برای مشمولین آن الزامی بوده و استفاده همزمان از مزایای مذکور در ماده 8 قانون نظام هماهنگ و طرح مسیر ارتقاء شغلی معلمان محمل قانونی نداشته و شکایت شاکی مستند به دلیل قانونی نبوده، بنابراین شکایت وی غیر وارد و حکم به رد شکایت نامبرده به استناد تبصره ماده 44 قانون دیوان عدالت اداری صادر و اعلام می‎گردد. ب- شعبه هشتم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/55 موضوع شکایت پرویز باریخی به طرفیت سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور و سازمان امور عشایر ایران (وزارت جهاد کشاورزی) به شرح دادنامه شماره 156 مورخ 4/2/86 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه بر مبنای ماده 8 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب سیزده شهریور ماه سال 1370، حقوق و فوق‎العاده شغل دارندگان مدارک تحصیلی دکتری و فوق لیسانس که در مشاغل تحقیقاتی و مطالعاتی اشتغال دارند، نباید از هشتاد درصـد حقوق و فوق‎العاده شغل اعضای هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کمتر باشد و سازمان

خوانده نیز ضمن پذیرش آن در مقام اجرای ماده 8 مارالذکر درباره شاکی به جای افزایش اصل حقوق و فوق‎العاده شغل وی به میزان هشتاددرصد حقوق و فوق‎العاده شغل اعضای هیأت علمی بدون محاسبه دقیق فقط مبلغی را به عنوان تفاوت تطبیق همترازی در حکم کارگزینی منظور که این اقدام با نص صریح ماده 8 مارالبیان مغایرت داشته است. قانونگذار به شرح ماده شش قانون مذکور به دولت اجازه داده است تا به منظور تطبیق وضع کارکنان دستگاههای مشمول مقررات خاص و جذب و نگهداری نیروهای مناسب برای مشاغل تخصصی و مدیریت، فوق‎العاده‎های خاص وضع نمایند و هیأت دولت تعیین میزان فوق‎العاده مورد بحث را تحت عنوان حق جذب با رعایت مقررات مربوطه بعهده شورای حقوق و دستمزد محول نموده‎اند و شورای حقوق و دستمزد مأخذ و مبنای تعیین و پرداخت حق و جذب را به مستخدمین ذیحق مجموع حقوق و فوق‎العاده شغل مشمولین ماده 8 قانون فوق الاشعار به ترتیب مقرر در این ماده تعیین شده و نباید از هشتاد درصد مجموع حقوق و فوق‎العاده شغل کارکنان مشابه مشمول قانون اعضای هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کمتر باشد. بنابراین تجزیه و تفکیک حقوق و فوق‎العاده شغلی که به ترتیب مقرر در ماده مزبور تعیین می‎شود از جهت احتساب و تعیین حق جذب محمل قانونی ندارد، لذا شعبه هشتم دیوان عدالت اداری با در نظر گرفتن مراتب فوق البیان شکایت شاکی را وارد تشخیص و به استناد ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 25 آذر 1385 مجمع محترم تشخیص مصلحت نظام جمهوری اسلامی ایران و دادنامه 165 و 164 و 163 مورخ 21/3/85 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت و الزام خوانده به اصلاح احکام کارگزینی خواهان با احتساب صحیح مابه التفاوت حقوق و فوق‎العاده شغل مطابق مواد 8، 6 قانون فوق البیان صادر و اعلام می‎کند. هیأت عمومـی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق باحضور رؤسا و مستشاران ودادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
اولاً با توجه به محتویات پرونده‎های فوق‎الذکر وجود تعارض در مدلول دادنامه‎های صادره در پرونده‎های مذکور محرز است. ثانیاً، حکم مقر در ماده 6 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب شهریور ماه

1370 متضمن تفویض اختیار وضع و برقراری فوق‎العاده‎های خاص به دولت به منظور تطبیق وضع کارکنان دستگاههای مشمول مقررات خاص و جذب و نگهداری نیروهای مناسب برای مشاغل تخصصی و مدیریت است. نظر به اینکه تهیه آیین‎نامه‎های اجرائی قانون مزبور از جمله ماده 6 فوق‎الذکر به سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب آن به هیأت وزیران محول شده و هیأت دولت با استفاده از اختیار قانونی مزبور به شرح ماده 5 مصوبه شماره 2552/ت29933 مورخ 26/1/1383 پرداخت فوق‎العاده طرح مسیر ارتقاء شغلی معلمان به مشمولین ماده 8 قانون فوق الاشعار را غیر مجاز اعلام داشته است، بنابراین دادنامه شماره 18475 مورخ 26/2/1385 شعبه 32 دیوان عدالت اداری مشعر بر رد شکایت شاکی به خواسته برخورداری از فوق‎العاده مزبور به جهت استفاده از امتیاز مقرر در ماده 8 قانون فوق‎الذکر صحیح و موافق قانون و مقررات تشخیص داده می‎شود. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازم الاتباع است./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسی‎فرد