مقدمه: الف- شعبه چهارم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/356 موضوع شکایت خانم نوریه صیادی به طرفیت، سازمان آموزش و پرورش تهران به خواسته، احتساب تعطیلات تابستان 1364 لغایت 1368 و ایام نوروز به عنوان سابقه خدمت به شرح دادنامه شماره 396 مورخ 30/4/1386 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه نامبرده نیروی قراردادی و حق‏التدریس بوده است و برای فصل تابستان قرارداد نداشته و به علت عدم اشتغال هم حقوق دریافت نکرده است و موضوع رأی شماره 212-20/9/1369 و 401-8/8/1384 هیأت عمومی دیوان هم صرفاً مربوط به مستخدمین رسمی آموزش و پرورش می‏باشد که باید ایام تعطیلات را به عنوان طبع کار آموزش برای کادر رسمی ثابت حقوق پرداخت و سابقه منظور نمایند، بنابراین خواسته موجه نیست و تخلف از مقررات ثابت نمی‏باشد، لذا حکم به رد شکایت شاکی صادر می‏گردد. ب- شعبه سی‏دوم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/437 موضوع شکایت حمید بابائی به طرفیت وزارت آموزش و پرورش به خواسته تقاضای پرداخت ارتقاء شغلی و احتساب سنوات خدمتی حق‏التدریس به شرح دادنامه شماره 983 مورخ 18/6/1386 چنین رأی صادر نموده است، با توجه به مصوبه شماره 2552/ت29933 مورخ 26/1/1383 هیأت وزیران و دستورالعمل مسیر ارتقاء شغلی معلمان به شماره 38611/1800 مورخ 10/3/1383 سازمان مدیریت و برنامه‏ریزی کشور و مدافعات نماینده وزارت مشتکی‏عنه شکایت شاکی وارد تشخیص و حکم به الزام وزارت مشتکی به اجرای خواسته شاکی از زمان احراز معلم ارشد توسط مراجع ذیصلاح مصوبات مذکور صادر و اعلام می‏نماید و در خصوص خواسته دیگر خواهان مبنی بر احتساب سه ماه تابستان به عنوان سنوات خدمت با توجه به آراء وحدت رویه هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به شماره 90 مورخ9/11/1369 و 401 مورخ 8/8/1384 که اقدام به ابطال بند یک بخشنامه شماره 10/1 مـورخ 30/1/1362 وزارت آموزش و پرورش گردیده و وزارت مشتکی‏عنه طی بخشنامه شماره

62/710-17/8/1385 (اداره کل امور اداری) در اجرای آراء وحدت رویه مذکور احتساب فصلی سه ماه تابستان را جزء سنوات خدمتی مستخدمینی که خدمت تمام وقت انجام داده و از بودجه دولتی حقوق دریافت نموده بلامانع اعلام داشته است و اظهارات نماینده وزارت مشتکی‏عنه که بیان داشته، نیروهای حق التدریسی وزارت آموزش و پرورش به عنوان مستخدم غیر رسمی تلقی و از وزارت مذکور حقوق دریافت می‏دارند. از آنجائی که تعطیلات سه ماهه تابستانی طبع کار آموزش بوده و مستخدم در آن دخالتی نداشته و قطع یا کسر حقوق و مزایای مستخدم به جهت مذکور ممنوع می‏باشد، مگر به حکم صریح مقررات قانونی بنابه مراتب مذکور شکایت شاکی وارد حکم به الزام وزارت مشتکی‏عنه به احتساب ایام تعطیلات تابستانی در دوران حق‏التدریس وی به عنوان سنوات خدمتی نامبرده صادر و اعلام می‏دارد. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق بـا حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
اولاَ وجود تناقض بین مفاد دادنامه شماره 396 مورخ 30/4/1386 و دادنامه شماره 983 مورخ 18/6/1386 شعبه 32 دیوان در قسمت مربوط به احتساب و عدم احتساب ایام تعطیلات تابستان مدارس دولتی محرز به نظر می‏رسد. ثانیاً، نظر به اینکه شاکیان با تنظیم قرارداد به عنوان آموزگار به صورت حق‏التدریس به مدت 9 ماه به خدمت گمارده شده و در ایام تعطیلات تابستان مصدر خدمتی نبوده‏اند و وزارت آموزش و پرورش نیز نسبت به مدت اخیرالذکر تعهدی به پرداخت حقوق و مزایا به آنان نداشته است، بنابراین احتساب ایام تعطیلات تابستان جزو سابقه خدمت دولتی و پرداخت حقوق و مزایای این مدت به آنان مجوز قانونی ندارد و دادنامه شماره 396 مورخ 30/4/1386 شعبه چهارم در این زمینه صحیح و موافق قانون تشخیص داده می‏شود. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم‏الاتباع است./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
رهبرپور