مقدمه:
الف) شعبه چهاردهم در رسیدگی به پرونده کلاسه 65/1053 موضوع شکایت آقای مظفر عرفانی و علی سرودیان به طرفیت اداره سرجنگلداری شهرستان میاندواب به خواسته ابطال و الغاء رأی کمیسیون ماده 56 قانون حفاظت مورخ 29/2/65 به شرح دادنامه شماره 771- 819/67 مستنداً به تبصره 2 ماده واحده تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده 56 قانون جنگل‌ها و مراتع پرونده را از موجودی کسر و به اداره کل منابع طبیعی و کشاورزی استان آذربایجان غربی ارجاع تا به هیأت متشکله در شهرستان میاندواب موضوع ماده واحده فوق‌الذکر اخیرالتصویب ارسال دارند.
ب) شعبه چهاردهم در رسیدگی به پرونده کلاسه 70/1334 موضوع شکایت آقایان مظفر عرفانی و علی سرودیان به طرفیت سرجنگلداری شهرستان میاندوآب به خواسته ابطال رأی هیأت رسیدگی ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده 56 قانون حفاظت از جنگل‌ها و مراتع به شرح دادنامه شماره 86- 14/2/71 چنین رأی صادر نموده است، با توجه به تبصره‌های 2و5 ذیل ماده واحد قانون مراتع و با توجه به رأی وحدت رویه اکثریت هیأت عمومی دیوان عدالت اداری دایر بر این‌که رأی صادره از ناحیه قاضی هیأت مذکور قابل شکایت در دیوان نمی‌باشد و نظر به این‌که شکایت شکات نسبت به رأی مورخ 29/2/65 کمیسیون بودجه و با توجه به مواد 22و 29 قانون و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری و با توجه به مواد 21و 24 قانون و آیین دادرسی دیوان و با توجه به ماده 11 قانون دیوان عدالت اداری و موارد صلاحیت و حدود اختیارات دیوان، تصمیم هیأت رسیدگی به موضوع ماده واحده مورخ 20/11/70 که با شرکت پنج نفر اتخاذ گردیده، دایر بر این‌که رسیدگی به اعتراض خواهان در این خصوص به لحاظ وقوع ملک مورد ادعای وی در داخل محدوده شهر میاندوآب از صلاحیت هیأت رسیدگی خارج… با توجه به بقاء صلاحیت دیوان عدالت اداری در این مورد هیأت با نفی صلاحیت از خود در موضوع معنونه (به لحاظ وقوع ملک در محدوده شهر میاندوآب) قرار عدم صلاحیت خود را به صلاحیت شعبه چهاردهم دیوان عدالت اداری صادر و اعلام می‌دارد… بدیهی است به لحاظ حدوث اختلاف دستور ارسال پرونده را جهت رفع اختلاف به مرجع حل اختلاف صادر خواهند فرمود، موافق با مقررات قانون و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری و ماده واحده فوق‌الاشعار و قانون آیین دادرسی مدنی در باب اختلاف در صلاحیت نبوده و مقرر است دفتر پرونده از موجودی این شعبه کسر و پیرو سابقه به مرجع مذکور اعاده تا وفق مقررات اقدام نمایند.
ج) شعبه سیزدهم در رسیدگی به پرونده کلاسه 72/1054 موضوع شکایت آقای جمشید جوان به طرفیت اداره جنگلبانی میاندوآب به خواسته ابطال رأی کمیسیون موضوع ماده 56 قانون حفاظت به شرح دادنامه شماره 348- 29/6/73 چنین رأی صادر نموده است، اولاً با توجه به متراژ زمین ثانیاً طبق گزارشات واصله ضمیمه پرونده امر زمین موضوع شکایت مشجر و داخل محدوده شهری اعلام شده است. ثالثاً بدلیل آن‌که زمین داخل در محدوده شهری می‌باشد از شمول مقررات ماده 56 قانون جنگل‌ها و مراتع مستثنی می‌باشد. رابعاً با توجه به مفاد رأی کمیسیون ماده 56 که به صورت اقلیت و اکثریت اصدار یافته که استدلال اقلیت مبنی بر این‌که کمیسیون ماده 56 حق دخالت در اراضی داخل در محدوده شهری ندارد، مقرون به واقعیت است لذا با توجه به دلایل اربعه و به دلیل آن‌که ملک داخل در محدوده شهری میاندوآب و مشجر می‌باشد حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می‌گردد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‌الاسلام و المسلمین اسماعیل فردوسی‌پور و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
به حکم صریح تبصره 2 ماده واحده قانون تعیین تکلیف اراضی اختلاف موضوع اجرای ماده 56 قانون جنگل‌ها و مراتع، دیوان عدالت اداری مکلف است کلیه پرونده‌های موجود در ماده 56 قانون جنگل‌ها و مراتع کشور و اصلاحیه‌های بعدی آن را که مختومه نشده است فارغ از محل وقوع آنها اعم از داخل یا خارج از محدوده شهرها را جهت رسیدگی به کمیسیون موضوع قانون فوق‌الذکر ارسال دارند و مطابق تبصره 5 ماده واحده قانون مذکور کلیه مقررات مغایر از جمله مقررات مربوط به صلاحیت دیوان عدالت اداری در باب رسیدگی به این قبیل اعتراضات نسخ شده و تنها مرجع صالح برای رسیدگی به مطلق اعتراضات به اجرای ماده 56 قانون جنگل‌ها و مراتع هیأت مزبور شناخته شده است. بنا به جهات فوق‌الذکر دادنامه شماره 771 مورخ 19/8/67 شعبه چهاردهم دیوان مطابق با مقررات تشخیص داده می‌شود. این رأی وفق ماده 20 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع مربوط در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
اسماعیل فردوسی‌پور