مقدمه: الف- شعبه دهم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/583 موضوع شکایت آقای داریوش کشتکار رضائی به طرفیت شرکت ارتباطات زیر ساخت مخابرات ایران به خواسته الزام به احتساب اضافه کاری در تعیین پاداش پایان خدمت به شرح دادنامه شماره 962 مورخ 25/10/1386 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه به موجب مواد 7 و 10 قانون اصلاح پاره‎ای از مقررات مربوط به بازنشستگی، بانوان شاغل، خانواده‎ها و سایر کارکنان مصوب سال 1379 و رأی شماره 500-478 مورخ 27/9/1384 هیأت عمومی دیوان مبلغی که همه ماهه شاکی بابت فوق‎العاده اضافه کاری دریافت می‎نموده و کسورات بازنشستگی از آن کسر می‎گردید، می‎بایست در تعیین پاداش پایان خدمت وی مورد محاسبه قرار گیرد و بر فرض عدم ذکر آن در آخرین حکم کارمند یاد شده موجب سلب حق قانونی وی نمی‎گردد. ضمن اینکه فوق‎العاده‎های مورد اشاره در بند 3 آیین‎نامه اجرائی قانون بودجه سال 1380 که از جمع کل آخرین حکم صادره کسرمی‎شود از مواردی است که کسورات بازنشستگی آن در ایام اشتغال مورد محاسبه قرار نگرفته است و ارتباطی به فوق‎العاده اضافه کاری مشمول قانون مارالذکر ندارد. لذا شکایت شاکی وارد بوده و حکم به الزام طرف شکایت به پرداخت پاداش پایان خدمت شاکی با احتساب اضافه کاری دریافتی در سال آخر خدمت به عنوان مبنای محاسبه میزان آن را صادر و اعلام می‎نماید. ب- شعبه دوازدهم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه‎های 87/636 و 87/635 موضوع شکایت آقایان علی انواری و احمد صادقی به طرفیت شرکت ارتباطات زیرساخت به خواسته الزام طرف شکایت به پرداخت پاداش پایان خدمت فوق‎العاده اضافه کاری، مسکن و ناهار بر مبنای کسور بازنشستگی به شرح دادنامه‎های شماره 924 و 919 مورخ 28/5/1387 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه فوق‎العاده اضافه کار ساعتی و سایر مزایای غیر مستمر در زمره مزایای مستمر محسوب نمی‎شود علیهذاشکایت شاکی فاقدمحمل قانونی و غیر وارد تشخیص

و حکم به رد آن صادر و اعلام می‎گردد. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
الف- تعارض در دادنامه‎های فوق‎الذکر محرز بنظر می‎رسد. ب- طبق بند 5 ماده 2 قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354 مزد یا حقوق یا کارمزد شامل هرگونه وجوه و مزایای نقدی یا غیر نقدی مستمر است که در مقابل کار به بیمه شده پرداخت می‎شود و به موجب ماده 7 قانون اصلاح پاره‎ای از مقررات مربوط به حقوق بازنشستگی، بانوان شاغل، خانواده‎ها و سایر کارکنان مصوب 1379 نیز ملاک احتساب و پرداخت پاداش پایان خدمت به مستخدمین رسمی و ثابت واجد شرایط به ازاء هر سال خدمت معادل یک ماه آخرین حقوق و فوق‎العاده‎های مستمر دریافتی مأخذ کسر کسور بازنشستگی می‎باشد. نظر به اینکه حسب محتویات پرونده‎های فوق‎الذکر فوق‎العاده اضافه کار بطور مستمر به شاکیان پرداخت و حق بیمه متعلق به آن نیز به صندوق سازمان تأمین اجتماعی واریز شده است، بنابراین فوق‎العاده مزبور با اوصاف یاد شده در احتساب پاداش پایان خدمت قابل محاسبه بوده است و دادنامه شماره 962 مورخ 25/10/1386 شعبه دهم دیوان عدالت اداری مبنی بر تایید شکایت شاکی در این حد صحیح و موافق قانون تشخیص داده می‎شود. این رأی به مستنداً به بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است./
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
علی رازینی