احراز بازدارندگی در محکومیت به دیه

درتاریخ : 1392/01/26 به شماره : 9209970224100012

موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور

این نمونه رای که در شعبه 41 دادگاه تجدید نظر استان تهران صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: ایراد ضرب و جرح عمدی، دیه، بازدارندگی، تجری، بیم تجری

چکیده رای

بیم تجری راجع‌به ایراد صدمات بدنی عمدی توسط مرتکب با توجه به اینکه محکومیت به پرداخت دیه دارد و مؤثر در بازدارندگی است، احراز نمی‌گردد.

رای بدوی

در مورد اتهام آقایان م.ج. و م.ج. فرزندان م. به هویتین پرونده مبنی بر مشارکت در ایراد صدمه غیرعمدی و فحاشی نسبت به شاکی موضوع کیفرخواست مورخه 6/8/91 صادره از دادسرای عمومی ناحیه 3 تهران. دادگاه با بررسی اوراق پرونده ملاحظه می‌‌نماید که حسب شکایت مطروحه، تحقیقات و گزارشات معموله از ناحیه مراجع ذی‌ربط ماحصل ماجرا بدین نحو می‌باشد که طرفین با هم برادر و نسبت به مسایل مربوط به ارثیه با هم اختلاف [داشته] که منتهی به درگیری و مصدوم شدن شاکی شده و در ازای آن متهم ردیف اول منکر بزه بوده و متهم ردیف دوم بیان داشت به لحاظ اینکه برادر بزرگتر بوده به‌عنوان میانجی‌گری فی‌مابین آنان به صورت شاکی زده و دادگاه بنا به مراتب و با توجه به مودای گواهی گواه، گواهی پزشکی قانونی که حکایت از مصدوم شدن شاکی را دارد و مدافعات غیرموجه متهم در مراحل تحقیق، مجرمیت مشارٌالیها به نظر دادگاه محرز و مستنداً به مودا 269-367-481-484 قانون مجازات اسلامی النهایه هر یک از متهمان به پرداخت یک میلیون ریال جزای نقدی بابت فحاشی و بالمناصفه به پرداخت شش دینار بابت کبودی‌های وارده و نیم درصد دیه کامله مربوط به ارش موضوع گواهی پزشکی مورخه 4/7/91 در ظرف یک سال ازتاریخ وقوع بزه در حق شاکی و هکذا متهم ردیف اول به تحمل سه ماه و یک روز حبس مربوط به جنبه عمومی بزه و بیم تجری و تکرار مشابه آن محکوم می‌گردد و رأی صادره نسبت به دیه قطعی است و نسبت به سایر موارد ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض به مرجع تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.
رئیس شعبه 1042 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ الوندی

رای دادگاه تجدید نظر

در این پرونده آقای م.ج. و م.ج. به طرفیت آقای ر.ج. از دادنامه 1240 ـ 26/10/91 شعبه 1042 دادگاه عمومی جزایی تهران در مهلت مقرر قانونی تجدیدنظرخواهی نموده‌اندکه به‌موجب دادنامه فوق‌الذکر، تجدیدنظرخواهان از جهت جرم مشارکت در ایراد صدمه بدنی عمدی به شاکی به پرداخت دیات صدمات وارده به صورت نصف نصف حسب مواد استنادی قانونی در این دادنامه محکوم گردیدند و از جهت جرم توهین نیز هر یک به مجازات مقرره در دادنامه مذکور حسب ماده استنادی قانونی محکوم گردیدند. آقای م.ج. هم از جهت بیم تجری راجع‌به ایراد صدمات بدنی عمدی به مجازات مقرره حسب ماده استنادی قانونی محکوم گردیده است. حال با توجه به اظهارات تجدیدنظرخواهان و شاکی و نظریه پزشکی قانونی و اظهارات تجدیدنظرخوانده بر محکومیت آقای م.ج. به پرداخت دیات صدمات وارده با توجه به اینکه کمتر از خمس دیه کامله می‌باشد قابل تجدیدنظرخواهی نبوده و طبق بند دال از ماده 232 آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 78 رد می‌گردد و اما بر احراز جرم توهین هر یک از تجدیدنظرخواهان و تعیین مجازات حسب ماده استنادی قانونی ایرادی وارد نمی‌باشد و طبق بند الف از ماده 257 آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 78 رأی تأیید می‌گردد و اما بیم تجری راجع‌به ایراد صدمات بدنی عمدی توسط م.ج. با توجه به اینکه محکومیت به پرداخت دیه دارد و مؤثر در بازدارندگی است احراز نمی‌گردد و طبق بند یک از قسمت ب از ماده 257 آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب 78 رأی نقض و طبق ماده 177 قانون مذکور تبرئه می‌گردد و رأی قطعی است.
رئیس شعبه 41 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار
قنبری ـ قاسمی

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.