ابطال تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 هیأت وزیران.
این دادنامه به منظور رسیدگی به طرح دعوی آقای سیدجمال هاشمی مهر. با خواسته ابطال تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 هیأت وزیران. از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با مشخصات پرونده، گردش کار و رأی زیر صادر شده است:
کلاسه پرونده : 19/79
شاکی : آقای سیدجمال هاشمی مهر.
تاریخ رأی: يکشنبه 27 خرداد 1380
شماره دادنامه :
مقدمه:
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته‌اند، پس از اجراء طرح هماهنگ پرداخت قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 20/1/1368 اجراء نگردید. در بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه پرداخت با پنجاه درصد حقوق و مزایا به‌عنوان فوق‌العاده کار با اشعه بیان نموده است. در تاریخ 17/3/1378 هیأت وزیران به موجب مصوبه 1816/ت19969هـ تصویب نمودند. «از تاریخ 1/6/1378 مبنای محاسبه میزان فوق‌العاده کار با اشعه، حقوق و فوق‌العاده شغل تعیین می‌شود.» آیا با این مصوبه می‌توان اجرای قانون را محدود کرد. اینجانب تقاضای احتساب مابه‌التفاوت حق اشعه از تاریخ 1/1/1380 طبق احکام سال 1370 الی 1/6/1378 و ابطال مصوبه مذکور را دارم.
معاون دفتر امور حقوقی ریاست جمهوری در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 1775 مورخ 14/12/1379 اعلام داشته‌اند:
نظر به این‌که به موجب بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه، قانونگذار برای تعیین میزان فوق‌العاده کار با اشعه عبارت «تا پنجاه درصد حقوق و مزایا» را به کار برده است نه عبارت »پنجاه درصد حقوق و مزایا» لذا دولت در تعیین میزان فوق‌العاده مزبور تا سقف پنجاه درصد مخیر بوده است.
همان‌گونه احکام کارگزینی شاکی دلالت دارد بر اساس قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 1368 و به میزان مقرر در تصویب‌نامه شماره 112026/ت578هـ مورخ 29/2/1369 تا شهریور سال 1378 فوق‌العاده کار با اشعه به نامبرده پرداخت شده است.
از شهریور سال 1378 میزان فوق‌العاده کار با اشعه براساس تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 افزایش یافته است.
با توجه بمراتب فوق و عنایت به این‌که فوق‌العاده کار با اشعه شاکی مستمراً پرداخت شده است و با توجه به این‌که تعیین میزان فوق‌العاده نیز با دولت بوده لذا درخواست رد دادخواست را دارد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجتالاسلاموالمسلمین درینجفآبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رای هیات عمومی:
با عنایت به ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مبنی بر تعلق مزایای مقرر در ماده مذکور به مستخدمین واجد شرایط بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار به تشخیص واحد قانونی و طبق آیین‌نامه‌های مربوطه، حکم مقرر در بند 4 این ماده مشعر بر پرداخت فوق‌العاده کار با شاعه تا میزان پنجاه درصد حقوق و مزایا مفید الزام واحد دولتی مربوط به پرداخت فوق‌العاده مزبور به ماخذ کامل پنجاه درصد حقوق و مزایای مستخدم از تاریخ 1/1/70 نمی‌باشد، بنابراین تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 هیأت وزیران در خصوص کیفیت احتساب و پرداخت فوق‌العاده مذکور از تاریخ 1/6/1378 مغایرتی با قانون ندارد.
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته‌اند، پس از اجراء طرح هماهنگ پرداخت قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 20/1/1368 اجراء نگردید. در بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه پرداخت با پنجاه درصد حقوق و مزایا به‌عنوان فوق‌العاده کار با اشعه بیان نموده است. در تاریخ 17/3/1378 هیأت وزیران به موجب مصوبه 1816/ت19969هـ تصویب نمودند. «از تاریخ 1/6/1378 مبنای محاسبه میزان فوق‌العاده کار با اشعه، حقوق و فوق‌العاده شغل تعیین می‌شود.» آیا با این مصوبه می‌توان اجرای قانون را محدود کرد. اینجانب تقاضای احتساب مابه‌التفاوت حق اشعه از تاریخ 1/1/1380 طبق احکام سال 1370 الی 1/6/1378 و ابطال مصوبه مذکور را دارم.
معاون دفتر امور حقوقی ریاست جمهوری در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 1775 مورخ 14/12/1379 اعلام داشته‌اند:
نظر به این‌که به موجب بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه، قانونگذار برای تعیین میزان فوق‌العاده کار با اشعه عبارت «تا پنجاه درصد حقوق و مزایا» را به کار برده است نه عبارت »پنجاه درصد حقوق و مزایا» لذا دولت در تعیین میزان فوق‌العاده مزبور تا سقف پنجاه درصد مخیر بوده است.
همان‌گونه احکام کارگزینی شاکی دلالت دارد بر اساس قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 1368 و به میزان مقرر در تصویب‌نامه شماره 112026/ت578هـ مورخ 29/2/1369 تا شهریور سال 1378 فوق‌العاده کار با اشعه به نامبرده پرداخت شده است.
از شهریور سال 1378 میزان فوق‌العاده کار با اشعه براساس تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 افزایش یافته است.
با توجه بمراتب فوق و عنایت به این‌که فوق‌العاده کار با اشعه شاکی مستمراً پرداخت شده است و با توجه به این‌که تعیین میزان فوق‌العاده نیز با دولت بوده لذا درخواست رد دادخواست را دارد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجتالاسلاموالمسلمین درینجفآبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رای هیات عمومی:
با عنایت به ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مبنی بر تعلق مزایای مقرر در ماده مذکور به مستخدمین واجد شرایط بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار به تشخیص واحد قانونی و طبق آیین‌نامه‌های مربوطه، حکم مقرر در بند 4 این ماده مشعر بر پرداخت فوق‌العاده کار با شاعه تا میزان پنجاه درصد حقوق و مزایا مفید الزام واحد دولتی مربوط به پرداخت فوق‌العاده مزبور به ماخذ کامل پنجاه درصد حقوق و مزایای مستخدم از تاریخ 1/1/70 نمی‌باشد، بنابراین تصویب‌نامه شماره 1816/ت19969هـ مورخ 17/3/1378 هیأت وزیران در خصوص کیفیت احتساب و پرداخت فوق‌العاده مذکور از تاریخ 1/6/1378 مغایرتی با قانون ندارد.
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.