ابطال تصمیم شماره 12468/12 مورخ 22/12/1377 سازمان میراث فرهنگی.
این دادنامه به منظور رسیدگی به طرح دعوی آقای علی علینظری. با خواسته ابطال تصمیم شماره 12468/12 مورخ 22/12/1377 سازمان میراث فرهنگی. از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با مشخصات پرونده، گردش کار و رأی زیر صادر شده است:
کلاسه پرونده : 365/78
شاکی : آقای علی علینظری.
تاریخ رأی: يکشنبه 1 خرداد 1379
شماره دادنامه :
مقدمه:
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، سازمان میراث فرهنگی به شرح نامه شماره 12468/12 مورخ 22/12/1377 مراجع محلی را از صدور مجوز قانونی برای احداث بنای مسکونی در قریه ابیانه نطنز مانع گردیده است.
در حالی که طبق اصل 22 قانون اساسی حقوق و اموال اشخاص از تعرض مصون بوده و طبق ماده 30 قانون مدنی هر مالکی نسبت به مایملک خود حق هرگونه تصرف و انتفاع دارد. چون اقدام طرف شکایت خلاف قانون و شرع انور درخواست رسیدگی و ابطال اقدامات سازمان طرف شکایت و رفع تعرض را دارد.
مدیر دفتر امور حقوقی و بینالمللی در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 2719/2/1 مورخ 4/12/1378 اعلام داشتهاند، تعیین حریم حفاظتی برای حفاظت از آثاری که در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاند، با توجه به ماده 6 از قانون راجع به حفظ آثار ملی و ماده نهم از نظامنامه اجرایی همان قانون، همچنین بند 12 از ماده 3 قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی مصوب سال 1367 مجلس شورای اسلامی ایران از جمله وظایف اصلی سازمان متبوع محسوب است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجتالاسلاموالمسلمین درینجفآبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رای هیات عمومی:
نظر به این‌که تصمیم شماره 12468/12 مورخ 22/12/1377 سازمان میراث فرهنگی نسبت به مورد خاصی انشاء شده و متضمن وضع قاعده آمره عام وکلی نیست و در نتیجه از مصادیق مقررات و نظامات مذکور در ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری محسوب نمیشود، بنابراین اعتراض به تصمیم مزبور قابل طرح و رسیدگی در هیأت عمومی دیوان نمی‌باشد.
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، سازمان میراث فرهنگی به شرح نامه شماره 12468/12 مورخ 22/12/1377 مراجع محلی را از صدور مجوز قانونی برای احداث بنای مسکونی در قریه ابیانه نطنز مانع گردیده است.
در حالی که طبق اصل 22 قانون اساسی حقوق و اموال اشخاص از تعرض مصون بوده و طبق ماده 30 قانون مدنی هر مالکی نسبت به مایملک خود حق هرگونه تصرف و انتفاع دارد. چون اقدام طرف شکایت خلاف قانون و شرع انور درخواست رسیدگی و ابطال اقدامات سازمان طرف شکایت و رفع تعرض را دارد.
مدیر دفتر امور حقوقی و بینالمللی در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 2719/2/1 مورخ 4/12/1378 اعلام داشتهاند، تعیین حریم حفاظتی برای حفاظت از آثاری که در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاند، با توجه به ماده 6 از قانون راجع به حفظ آثار ملی و ماده نهم از نظامنامه اجرایی همان قانون، همچنین بند 12 از ماده 3 قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی مصوب سال 1367 مجلس شورای اسلامی ایران از جمله وظایف اصلی سازمان متبوع محسوب است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجتالاسلاموالمسلمین درینجفآبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رای هیات عمومی:
نظر به این‌که تصمیم شماره 12468/12 مورخ 22/12/1377 سازمان میراث فرهنگی نسبت به مورد خاصی انشاء شده و متضمن وضع قاعده آمره عام وکلی نیست و در نتیجه از مصادیق مقررات و نظامات مذکور در ماده 25 قانون دیوان عدالت اداری محسوب نمیشود، بنابراین اعتراض به تصمیم مزبور قابل طرح و رسیدگی در هیأت عمومی دیوان نمی‌باشد.
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.