مقدمه:
شاکی طی دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، مقنن در ماده 30 قانون تأمین اجتماعی کارفرمایان را موظف نموده از کلیه وجوه و مزایای مذکور در بند 5 ماده 2 این قانون حق بیمه کسر و به اضافه سهم خود به سازمان پرداخت نماید.
بند مزبور ناظر به مزد یا حقوق یا کارمزد مقرر در قانون فوق است که شامل هرگونه وجوه و مزایای نقدی و یا غیر نقدی مستمر می‎شود که در مقابل کار به بیمه شده داده می‎شود و اطلاق آن ناظر به مزایای مستمر است در این میان در تبصره یک ماده 2 آیین‌نامه طرز تنظیم صورت و مزد و حقوق و مواقع ارسال آن به سازمان مزایای نقدی مندرج در این ماده به فوق‎العاده‎های مربوط به اضافه کار – کار نوبتی- مزد ایام تعطیلی – مرخصی- کار شب و پرداخت‌های غیر مستمر از قبیل هزینه سفر – هزینه ایاب و ذهاب و غیره نیز تعمیم که اطلاق تبصره مزبور و تسری آن به پرداخت‌های غیر مستمر و مزایای نقدی که به صورت غیر مستمر پرداخت می‎شود تجاوزه قوه مجریه از اختیارات قانونی و مغایر صریح ماده 3 و بند 5 ماده 2 قانون است،‌ لذا به جهت تعارض آیین‌نامه با قانون و این‌که آیین‌نامه مزبور مغایر قانون و خارج از اختیارات تفویضی است ضمن طرح در هیأت عمومی اعلام ابطال آن مورد تقاضا است.
معاون حقوقی و امور مجلس سازمان تأمین اجتماعی در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 6093/د/7100 مورخ 19/5/1378 اعلام داشته‎اند:
ماده 39 قانون تأمین اجتماعی ترتیب ارسال صورت مزد و حقوق بیمه شدگان را موکول به آیین‌نامه طرز تنظیم و ارسال صورت مزد که به تصویب شورای عالی تأمین اجتماعی خواهد رسید نموده است.
حسب بند 5 ماده 2 قانون تأمین اجتماعی مزد یا حقوق یا کارمزد در این قانون شامل هرگونه وجوه و مزایای نقدی یا غیر نقدی مستمر است که در مقابل کار به بیمه شده داده می‎شود.
به استناد ماده 30 قانون تأمین اجتماعی کارفرمایان موظفند از کلیه وجوه و مزایای مذکور در بند 5 ماده 2 این قانون حق بیمه مقرر را کسر و به اضافه سهم خود به سازمان پرداخت نمایند و تبصره ماده مذکور نیز ارزش مزایای غیر نقدی مستمر مانند مواد غذایی، پوشاک و نظایر آن را موکول به آیین‌نامه‎ای به پیشنهاد هیأت مدیره و تصویب شورای عالی نموده است.
بخشنامه شماره 5 جدید درآمد در رابطه با اصلاح تبصره یک ماده 2 آیین‌نامه طرز تنظیم صورت مزد و حقوق (مزایای مشمول کسر حق بیمه) تهیه و اجراء می‎گردد که به استناد دادنامه شماره 92 مورخ 12/8/1373 صادره در پرونده کلاسه 72/228 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری مغایر قانون تشخیص داده نشده است.
با عنایت به مراتب فوق و تقدیم تصویر بخشنامه شماره 5 درآمد و دادنامه فوق‎الذکر و در نظر گرفتن این موضوع که بند 5 ماده 2 قانون تأمین اجتماعی ناظر به کار مستمر و غیر مستمر نبوده بلکه ناظر به مزد و حقوق و مزایا می‌باشد و پرداخت حقوق اضافه‌کاری، کار نوبتی، مزد ایام تعطیل، مرخصی، کار شب و پرداخت‌های غیر مستمر از قبیل هزینه سفر، هزینه ایاب و ذهاب و غیره پس از ارجاع و انجام آن جزء اختیارات کارفرما نبوده بلکه حقی است که مستقر گردیده است، تقاضای رسیدگی و صدور حکم مبنی بر رد شکواییه مطروحه را دارد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‎الاسلام‎والمسلمین دری‎نجف‎آبادی و با حضور رؤسای شعب بدوی و رؤسا و مستشاران شعب تجدیدنظر تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اتفاق آراء به شرح آتی مبادرت به ‌صدور رأی می‎نماید.
رای هیات عمومی:
با توجه به اصلاح مقررات مورد اعتراض در سال 1372 و عدم احراز مغایرت آن با قانون و تأیید صلاحیت مؤسسه مربوط در وضع مقررات مذکور به شرح دادنامه شماره 93 مورخ 14/8/1373 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری موجبی برای رسیدگی و امعان نظر مجدد وجود ندارد و اعتراض شاکی تابع مدلول دادنامه فوق‎الذکر می‌باشد.