مقدمه: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته‎است، تفویض اختیارات مطلق و بدون معیار و ملاک مندرج در بند (4-3) مکانیزم اجرائی دستورالعمل تشخیص خدمت برجسته که در صورت تساوی امتیازات ارزشیابی در هر واحد سازمانی، نظر تایید کننده نهائی را بدون قید هرگونه معیاری، ملاک تعیین کارمند برجسته قرار داده است بر خلاف مقررات اسلامی و نیز خلاف بندهای 6 و 9 و 14 اصل سوم قانون اساسی به نظر می‎رسد. لذا با توجه به مراتب ابطال بند (4-3) مکانیزم اجرائی دستورالعمل تشخیص خدمت برجسته مورد استدعا است. مدیرکل دفتر حقوقی و دبیرخانه هیأت عالی نظارت سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 7785/1604 مورخ 17/3/1385 اعلام داشته‎اند، اعطای گروه تشویقی براساس نتایج ارزشیابی، با توجه به سهمیه هر واحد سازمانی و مطابق با تعداد پرسنل آن واحد صورت می‎گیرد. از آنجا که وجود امتیازات مساوی در بین چندین نفر از کارکنان و لزوم رعایت سهمیه هر واحد سازمانی، انتخاب برخی از آنان را برای دریافت گروه تشویقی برحسب سهمیه ضروری می‎نماید و از طرفی با توجه به اینکه «مقام تایید کننده» در تعیین امتیازات ارزشیابی نقش داشته است و دیگر خود نمی‎تواند از بین افراد مذکور یا افراد شخصی را برای دریافت گروه تشویقی معرفی کند، لذا مقام مافوق ایشان (مقام مافوق تایید کننده) که مسئولیت فعالیتها و اقدامات واحدهای تحت سرپرستی‎اش را بر عهده دارد، به عنوان «مقام تایید کننده نهائی» وظیفه تعیین فرد یا افراد مشخصی را از بین افرادی که بالاترین امتیاز را کسب نموده‎اند برای دریافت گروه تشویقی از طریق نتایج ارزشیابی بر عهده دارد. این امر هیچگونه منافاتی با اصول قانون اساسی مورد اشاره شاکی ندارد و جهت رعایت بیشتر عدالت در تصمیم های اداری مرتبط با کارکنان در نظر گرفته است. دبیر محترم شورای نگهبان در خصوص ادعای خلاف شرع بودن مورد شکایت طی نامه شمـاره 15441/30/85 مـورخ 28/2/1385 اعلام داشته‎اند، موضوع بند 4-3 دستورالعمل تشخیص خدمت

برجسته، در جلسه مورخ 27/2/1385 فقهای شورای نگهبان مورد بحث و بررسی قرار گرفت که خلاف موازین شرع شناخته نشد. هیأت عمومـی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
به شرح نظریه شماره 15441/30/85 مورخ 28/2/1385 فقهای محترم شورای نگهبان بند 4-3 دستورالعمل تشخیص خدمت برجسته مغایر احکام شرع شناخته نشده است و چون طبق بند (ه‍ـ) تبصره 4 ماده 3 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب 1370 اعطاء یک یا دو گروه تشویقی به مستخدمینی که خدمات برجسته انجام می‎دهند تجویز گردیده و تهیه و تصویب شرایط و ضوابط آن به عهده قوه مجریه محول شده است، بنابراین بند 4-3 دستورالعمل تشخیص خدمت برجسته که انتخاب کارمند برجسته را حتی از میان دارندگان امتیازات مساوی به منظور برخورداری از گروه تشویقی به عهده مقام تایید کننده نهائی امتیازات کارمندان مشمول آن تبصره محول کرده است، با عنایت به محدودیت موجود در اعطاء گروههای تشویقی و ضرورت انتخاب کارمند برجسته ارجح مغایرتی با قانون ندارد و خارج از حدود اختیارات قانونی نیز نمی‎باشد و با این کیفیت موردی برای ابطال آن باقی نیست./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسی‎فرد