ابطال بند 3 تصویب‎نامه شماره 66070/ت34343 ه‍ مورخ 7/6/1385 هیأت وزیران و بخشنامه شماره 79739/6/س مورخ 8/6/1385 معاون سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

ابطال بند 3 تصویب‎نامه شماره 66070/ت34343 ه‍ مورخ 7/6/1385 هیأت وزیران و بخشنامه شماره 79739/6/س مورخ 8/6/1385 معاون سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

این دادنامه به منظور رسیدگی به طرح دعوی سازمان نظام پزشکی. با خواسته ابطال بند 3 تصویب‎نامه شماره 66070/ت34343 ه‍ مورخ 7/6/1385 هیأت وزیران و بخشنامه شماره 79739/6/س مورخ 8/6/1385 معاون سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی. از سوی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با مشخصات پرونده، گردش کار و رأی زیر صادر شده است:

کلاسه پرونده : 505/85

شاکی : سازمان نظام پزشکی.

تاریخ رأی: يکشنبه 4 شهريور 1386

شماره دادنامه :

مقدمه: شاکی به شرح دادخواست و لایحه تکمیلی آن اعلام داشته است، هیأت وزیران طی بند 3 مصوبه شماره 66070/ت34343 ه‍ مورخ 7/6/1385 در اقدامی فراقانونی تعرفه‎های مصوب و ابلاغی سازمان نظام پزشکی را لغو و متعاقباً اقدام به تصویب تعرفه درمانی بخش خصوصی نموده است که متأسفانه معاون سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز طی بند 3 بخشنامه شماره 79739/6/س مورخ 8/6/1385 این مصوبه را جهت اجراء به مراجع ذیربط ابلاغ نموده است. از آنجا که مطابق ماده 3 قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی مصوب 25/1/1383 مجلس شورای اسلامی و 16/8/1383 مجمع تشخیص مصلحت نظام، وظیفه تعیین تعرفه‎ها در بخش غیر دولتی مطلقاً به سازمان نظام پزشکی واگذار گردیده است و مصوبه هیأت وزیران و بخشنامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بر خلاف تصریح قانونگذار موجب سلب اختیار و وظیفه این سازمان گردیده است و خارج از وظایف دستگاههای اجرائی می‎باشد. لذا مستنداً به مواد 11 و 25 قانون دیوان عدالت اداری و اصول 170 و 173 قانون اساسی تقاضای ابطال بند 3 مصوبه و بند 3 بخشنامه مذکور را دارد. معاون دفتر امور حقوقی دولت در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 142164 مورخ 2/11/1385 مبادرت به ارسال تصویر نظریه شماره 152812/1604 مورخ 12/10/1385 سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی و نظریه شماره 139064 مورخ 27/10/1385 معاونت امور حقوقی ریاست جمهوری نموده است. الف- در نامه شماره 152812/1604 مورخ 12/10/1385 مدیرکل دفتر حقوقی و دبیرخانه هیأت عالی نظارت سازمان مدیریت و برنامه‎ریزی کشور آمده است، مطابق قسمت اخیر بند (ک) ماده 3 قانون سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران مصوب 25/1/83 مجلس شـورای اسلامی اصلاحی

مورخ 16/8/83 مجمع تشخیص مصلحت نظام، «تعیین تعرفه‎های خدمات بهداشتی و درمانی بخش غیر دولتی» از جمله وظایف و اختیارات سازمان مزبور بشمار می‎رود، لیکن به نظر این دفتر، دولت می‎تواند با استفاده از اختیار حاصله از تبصره 3 ماده واحده قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب 19/7/73 مجمع تشخیص مصلحت نظام، تصمیمات متخذه از سوی سازمان یاد شده در مورد قیمت تعرفه خدمات فوق‎الذکر را اصلاح نماید. ب- معاون امور حقوقی ریاست جمهوری در نامه شماره 139064 مورخ 27/10/85 اعلام داشته‎اند، با عنایت به تبصره 3 ماده واحده قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب 1373 مجمع تشخیص مصلحت نظام که مقرر می‎دارد، «برای وصول به اهداف مقرر در این قانون دولت می‎تواند در موارد لزوم تصمیمات مراجع قیمت گذاری و تعیین شبکه‎های توزیع را هماهنگ و اصلاح نماید.» و با عنایت به نظریه شماره 5318 مورخ 24/7/73 شورای محترم نگهبان (در خصوص عدم امکان رد، ابطال و نقض و فسخ مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام توسط هیچ یک از مراجع قانونگذاری) اصولاً مجلس شورای اسلامی با تصویب بند (ن) ماده 3 قانون نظام پزشکی در مقام آن نبوده است که مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام را اصلاح نماید در غیر این صورت مصوبه مجلس مورد ایراد شورای نگهبان قرار می‎گرفت. ج- مشاور وزیر و مدیرکل دفتر امور حقوقی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در نامه شماره 310272ح/ن مورخ 20/9/85 اعلام داشته‎اند، 1- به استناد تبصره 3 ماده واحده قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب 1373 در ماده 3 تصویب‎نامه شماره 66070/ت34343 ه‍ مورخ 7/6/85 تعیین تعرفه‎های درمانی سال 1385 را به کار گروه منتخب ریاست جمهوری تفویض و واگذار و بر این مبنا نیز تعرفه‎های درمانی جهت اعمال در کلیه واحدهای درمانی تعیین و به موجب بخشنامه یاد شده به منظور اجرا ابلاغ گردیده است. با عنایت به مفاد ماده واحده قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب 1373 که به منظور نظارت و کنترل دولت بر امور اقتصادی و لزوم هماهنگی مراجع قیمت گذاری و توزیع کالا و اجرای مقررات و ضوابط مربوط به آن کلیه امور تعزیرات حکومتی بخش دولتی و غیر دولتی اعم از امور بازرسی و نظارت و رسیدگی و صدور حکم قطعی و اجرای آن را به دولت محول کرده است و به منظور حفظ انسجام امور قیمت گذاری و تاثیر هر یک از قیمتهای تعیین شده در قیمت سایر کالاها و خدمات و نهایتاً حفظ اقتدار دولت در امور اقتصادی بلحاظ

عهده دار بودن وظیفه پاسخگوئی در قبال مردم و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی امکان تفکیک در امر قیمت گذاری جدید در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی قانوناً وجود ندارد. 2- ماده 3 قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران مصوب سال 1383 که از طرف سازمان شاکی به عنوان مستند ابراز و بر اساس آن خواستار ابطال تصویب‎نامه و بخشنامه معترض‎عنه گردیده‎اند، مفاداً عبارت است از تعیین وظایف و اختیارات سازمان نظام پزشکی و بند (ک) ماده اخیر مقرر داشته که «اظهار نظر و مشارکت فعال به هنگام تعیین یا تجدیدنظر در تعرفه‎های خدمات بهداشتی و درمانی بخش دولتی و تعیین تعرفه‎ها در بخش غیر دولتی بطوری که ملاحظه می‎فرمایید مفاد بند (ک) ماده مورد بحث در ارتباط با قانون اصلاح قانون تعزیرات حکومتی مصوب 1373 و اطلاق و عمومیت آن به شرحی که مذکور افتاد ماده 3 و قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی و بند (ک) آن نمی‎تواند دایر شمول ماده واحده قانون اصلاح قانون تعزیرات را محدود نماید. 3- قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی کشور در مرحله تصویب از طرف شورای محترم نگهبان مورد ایراد قانون اساسی قرار گرفت که به علت عدم رفع ایرادات وارده طرح به مجمع محترم تشخیص مصلحت نظام ارجاع و بدون توجه به کلیت ایرادات مورد بحث صرفاً در یک مورد بررسی معمول و سایر ایرادات مورد بررسی و اتخاذ تصمیم واقع نشد که ایراد قانون اساسی در مورد آنها در حال حاضر نیز موجود است و مرتفع نگردیده و لازم به توضیح است که ماده 3 قانون اخیر از زمره موارد اختلافی نبوده لذا آن ماده را می‎توان از مصوبات مجلس شورای اسلامی محسوب کرد نه مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام و چون مطابق نظریه تفسیری شماره 5318 مورخ 24/7/72 شورای نگهبان مقرر گردیده که هیچ یک از مراجع قانونگذاری حق رد و ابطال و نقض و فسخ مصوبات مجمع تشخیص مصلحت نظام را ندارند. لذا به فرض حاکمیت ماده 3 قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی نسبت به تبصره 3 ماده واحده قانون اصلاح تعزیرات حکومتی چون ماده 3 مصوب مجلس شورای اسلامی است، لذا مصوبه آن مرجع قانونگذاری قانوناً موجب نقض و نسخ مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در مانحن فیه نخواهد بود. 4- مطابق اصل 107 و 138 قانون اساسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قانوناً عهده دار اجرای مقررات مصوب هیأت وزیران بوده لذا تصویب‎نامه شمـاره 66070/ت34343ه‍ مورخ 7/6/85 از زمره مقرراتی است که پس از تصویب برای این وزارتخانه نیز براساس

اختیار تفویض شده در اصل 138 قانون اساسی اصدار یافته و بدین جهت نه تنها هیچگونه عمل خلاف مقررات صورت نگرفته بلکه وفق اختیار و جواز حاصل از قانون اساسی مبادرت به تدوین و صدور بخشنامه نموده است. هیأت عمومـی دیوان‎عـدالت اداری در تـاریخ فـوق بـا حضور رؤسا و مستشـاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
تعرفه درمانی بخش خصوصی موضوع تصویب‎نامه شماره 66070/ت34343 مورخ 7/6/1385 هیأت وزیران که مورد اعتراض قرار گرفته در سال 1385 قابل اجراء بوده و با انقضاء سال مزبور اعتبار و قابلیت اجرائی آن منتفی گردیده است. بنابراین مصوبه مذکور و بخشنامه صادره بر اساس آن بلحاظ انتفاء موضوع اعتراض قابل رسیدگی و اتخاذ تصمیم نمی‎باشد./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری
رهبرپور

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.