مقدمه:
شاکی طی شکایت‌نامه تقدیمی اعلام داشته‌اند: بخشنامه شماره 33552- 6162- 4/30 مورخ 18/6/1374 معاون درآمدهای مالیاتی مغایر منطوق مادتین 238 و 239 و تبصره یک ماده 247 قانون مالیات‌های مستقیم مصوب سال 1366 و مقررات تصریحی بند (د) ماده 103 قانون مذکور می‌باشد. معاون درآمدهای مالیاتی وزارت امور اقتصاد و دارایی در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 637/4- 4/30/م مورخ 10/3/1375 اعلام داشته‌اند: هدف از صدور بخشنامه مورد بحث این بوده که چون مشاهده می‌شد هیأت‌های حل اختلاف مالیاتی بعضاً بدون احراز واقعیات، پرونده‌های مالیاتی مورد اختلاف را صرفاً به بهانه نقض یا عدم امضاء از دستور کار رسیدگی خارج و خود را فارغ از رسیدگی می‌دانستند، در این صورت لازم بود تأکید گردد که چنانکه مسجل شود تسلیم لایحه اعتراضیه واقعاً از جانب خود مودی و یا بنا به خواست او بوده است بایستی نسبت به اعتراض وی رسیدگی و برابر مقررات قانون رفع اختلاف نماید.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‌الاسلام ‌و المسلمین اسماعیل فردوسی‌پور و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اتفاق آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
نظربه این‌که بخشنامه مورد شکایت متضمن پذیرش اعتراض علی‌الاطلاق نبوده، بلکه منوط و مفید به احراز انتساب آن به مودی و یا نماینده قانونی وی و یا تنفیذ اشخاص مذکور گردیده، لذا بخشنامه مورد نظر خلاف قانون تشخیص داده نمی‌شود.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
اسماعیل فردوسی‌‌پور