پیش فرض وجود دستور زوج در انجام امور مستوجب اجرت‌المثل زوجه

درتاریخ : 1391/12/27 به شماره : 9109970220202456

موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور

این نمونه رای که در شعبه 2 دادگاه تجدید نظر استان تهران صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: اجرت‌المثل، امارات، تبرعی بودن، دستور زوج، طلاقطلاق، اجرت‌المثل، دستور زوج، تبرعی بودن، امارات

چکیده رای

با توجه به ریاست زوج بر خانواده، انجام امور منزل به دستور مشارالیه مفروض است و نیازی به اثبات دستور لفظی و صریح توسط زوج نیست.

رای بدوی

در خصوص دادخواست خانم الف.غ. فرزند ر. به طرفیت آقای د.ع. فرزند ش. به خواسته مطالبه اجرت‌المثل سنوات زندگی مشترک از تاریخ 6/8/1359 لغایت 26/5/1390 با عنایت به جامع محتویات پرونده و با توجه به اینکه خواهان اظهار داشته کارهایی که در زندگی مشترک که نوعاً به آن اجرت تعلق می‌گیرد، انجام دادم، به قصد دریافت اجرت و به دستور همسرم بوده و دلیلی و مدرکی از جمله شهادت شهود در خصوص دستور زوج ندارم و انکار زوج (خوانده پرونده) مبنی بر اینکه هیچ دستوری جهت کارهای خانه در زندگی مشترک نبوده و برای دادگاه نیز این موضوع محرز نمی‌باشد لذا دادگاه مستنداً به تبصره ذیل ماده 336 قانون مدنی حکم به بطلان دعوی خواهان صادر و اعلام می‌نماید رأی صادره حضوری و ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض و رسیدگی در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد

رئیس شعبه 230 دادگاه عمومی خانواده تهران– محمد لو

رای دادگاه تجدید نظر

تجدیدنظرخواهی خانم الف.غ. با وکالت س.م. از دادنامه شماره 9100303 مورخه 31/2/1391 شعبه محترم 230 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخواه به طرفیت  آقای د.ع. به خواسته مطالبه اجرت‌المثل سنوات زندگی مشترک در پرونده کلاسه 9100176 حکم به بطلان دعوی تصدیر گردیده، وارد است چراکه استدلال دادگاه محترم بدوی در عدم احراز خواسته، عدم تعرفه شهود از ناحیه زوجه و انکار زوج از سوی دیگر است. دادگاه جهت رسیدگی به دلایل با دعوت از طرفین با تشکیل جلسه دادرسی مورخه 17/8/91 وکیل محترم زوجه اظهار داشته اولاً زوجه خانه‌دار بوده و تمامی کارهای انجام پذیرفته از سال 1359 تا سال 1390 را از قبیل پخت و پز و نظافت و بچه‌داری را، به قصد عدم تبرع و با دستور زوج انجام داده است به‌نظر می‌بایست دادگاه محترم بدوی در احراز استحقاق دریافت اجرت‌المثل توجه به اظهارات زوجه را در انجام امورات مذکور به‌قصد عدم تبرع می‌بایست ملاک تشخیص قرار می‌دادند چراکه با استفاده از وحدت ملاک ماده 1105 قانون مدنی که مقرر داشته، در روابط زوجین ریاست خانواده از خصایص شوهر است، در مانحن‌فیه نیز انجام امورات مذکور ناشی از همین روابط بوده که در مقام احراز، نیازی به‌تصریح زوج از لحاظ لفظی نسبت به دستور امورات فوق نمی‌باشد لذا با توجه به‌اینکه زوجه به قصد عدم تبرع امورات مذکور را انجام داده با احراز تعلق اجرت‌المثل، موضوع به کارشناسان رسمی ارجاع که مآلاً هیأت کارشناسی طی نظریه شماره 91/728 مورخه 23/12/1391 اجرت‌المثل ایام زندگی مشترک از تاریخ 6/8/1359 لغایت 26/5/1390مبلغ   000/201500 ریال تعیین گردیده که بنا به مراتب مذکور با وارد دانستن اعتراض معترض نسبت به دادنامه معترضٌ‌عنه، مستنداً به صدر ماده 358 از قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب 21/1/1379 در امور مدنی ضمن نقض دادنامه معترضٌ‌عنه به‌استناد مواد 336 با تبصره الحاقی قانون مدنی و 519 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب، حکم به محکومیت تجدیدنظرخوانده به‌پرداخت مبلغ 000/201500 ریال از بابت اجرت‌المثل و پرداخت هزینه دادرسی و حق‌الوکاله طبق تعرفه محکوم می‌نماید رأی صادره مطابق ماده 365 از همان قانون قطعی است.

مستشاران شعبه 2 دادگاه تجدید نظر استان تهران

 ارژنگی – موتمن

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.