نحوه احراز قصد عدم تبرع زوجه در مطالبه اجرت‌المثل ایام زوجیت
درتاریخ : 1392/11/20 به شماره : 9209970224501930
موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور
این نمونه رای که در شعبه 45 دادگاه تجدید نظر استان تهران صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: اجرت‌المثل ایام زوجیت، ادله اثبات دعوا، تبرعی بودن
چکیده رای
اصل بر عدم تبرع بوده و از طرفی نیت از امور باطنی و قلبی است و مربوط به فاعل و کننده کار است و قول فاعل در تبرع یا عدم آن مسموع و پذیرفته است لذا صرف قول زوجه بر قصد عدم تبرع در دعوی مطالبه اجرت‌المثل ایام زندگی مشترک کفایت می‌کند.
رای بدوی
دادخواست خانم ص.ع. فرزند الف. با وکالت آقای ع.س. به‌طرفیت شوهرش آقای م.س. دایر به مطالبه اجرت‌المثل ایام زوجیت به نظر دادگاه دعوی خواهان قابل‌اجابت نیست زیرا برابر مدلول تبصره الحاقی به ماده 336 قانون مدنی ازجمله شرایط مطالبه اجرت‌المثل این است که زوجه به‌قصد دریافت دستمزد امور خانه را انجام دهد درحالی‌که مطابق عرف حاکم بر خانواده‌های ایرانی اساساً زن تبرعاً امور خانه‌داری را انجام می‌دهد و هیچ‌گاه قصد او دریافت دستمزد نبوده وگرنه در طول زندگی مشترک آن را مطالبه می‌نمود و زوجه دلیلی بر اثبات خلاف آن ارائه ننموده است و دعوی مذکور از شمول تبصره 6 ماده‌واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق نیز خارج است زیرا مصداق تبصره مذکور منحصراً موردی است که زوج بدون دلیل منطقی بخواهد زوجه را طلاق دهد بنا به‌مراتب دعوی خواهان غیرثابت تشخیص و مستنداً به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی و مفهوم مخالف تبصره الحاقی به ماده 336 قانون مدنی حکم به ردّ دعوی خواهان صادر و اعلام می‌شود رأی صادره حضوری و ظرف 20 روز قابل تجدیدنظرخواهی در مرجع محترم تجدیدنظر استان تهران است.
رئیس شعبه 277 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ احمدی‌نژاد
رای دادگاه تجدید نظر
در مورد تجدیدنظرخواهی خانم ص.ع. با وکالت آقای ع.س. به‌طرفیت آقای م.س. با وکالت خانم م.غ. از دادنامه01511 مورخه 24/9/92 شعبه محترم 277 دادگاه خانواده تهران که به‌موجب آن در خصوص دعوی مطروحه مشارٌالیها به‌طرفیت نامبرده به خواسته مطالبه اجرت‌المثل سنوات زندگی مشترک حکم بر ردّ خواسته تصدیر گردیده دادگاه تجدیدنظرخواهی را وارد می‌داند زیرا به‌موجب تبصره الحاقی به ماده 336 قانون مدنی مصوب 1385 چنانچه زوجه کارهایی که شرعاً به عهده وی نبوده (مانند کار در منزل نظافت و آشپزی و . . . ) و عرفاً برای آن کار اجرت‌المثل باشد با خواسته زوج و به‌قصد عدم تبرع باشد مستحق اجرت‌المثل خواهد بود در مانحن‌فیه زوجه مدعی عدم تبرع شده و اصل هم به‌موجب سیاق و مفاد ماده 265 قانون مدنی بر عدم تبرع بوده و از طرفی نیت از امور باطنی و قلبی است و مربوط به فاعل و کننده کار است و قول فاعل در تبرع یا عدم آن مسموع و پذیرفته می‌باشد و نیز مفاد از دستور زوج که در تبصره الحاقی آمده یعنی اینکه زوج انجام کاری از امور منزل را از همسرش بخواهد که بداهتاً هر دو امر در طول زندگی مشترک محقق شده بنابراین زوجه مستحق اجرت‌المثل بوده و محکمه می‌بایست در اجرای تبصره الحاقی یادشده با ارجاع امر به کارشناس برای وی اجرت‌المثل منظور می‌نمود به همین جهت دادگاه با وارد دانستن اعتراض معترض در اجرای صدور ماده 358 قانون آیین دادرسی در امور مدنی دادنامه معترض‌ٌعنه را نقض و حکم بر محکومیت زوج به پرداخت اجرت‌المثل همسرش به مبلغ 000/000/380 ریال برحسب نظریه کارشناسی صادر و اعلام می‌دارد. رأی دادگاه به‌موجب ماده 365 همین قانون قطعی است.
مستشاران دادگاه شعبه 45 تجدیدنظر استان تهران
نحوی ـ غفاری
توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.