عدم تناسب جرم و مجازات

درتاریخ : 1391/12/21 به شماره : 9109970908100523

موضوعات مرتبط با این نمونه رأی و مرجع صدور

این نمونه رای که در شعبه 21 دیوانعالی کشور صادرشده است درباره این موضوعات می باشد: اعاده دادرسی، عدم تناسب مجازات، تغییر کاربری

چکیده رای

صدور حکم بر قلع‌ و قمع بنای احداثی و پرداخت جزای نقدی به طور کلی، بدون تعیین دقیق حدود اراضی تغییر کاربری یافته به طور غیر مجاز، تعیین مجازات نامتناسب با جرم محسوب می‌گردد.

خلاصه جریان پرونده

جهاد کشاورزی شهرستان اصفهان در تاریخ 29/5/87 شکایتی علیه آقای الف.ج. به اتهام تغییر کاربری اراضی زراعی بدون کسب مجوز از جهاد کشاورزی، به دادسرای عمومی و انقلاب اصفهان تقدیم و اعلام داشته: مشتکی‌عنه در مورخه 1/1387 اقدام به دیوارکشی و در نتیجه تبدیل یک‌صد متر مربع زمین کشاورزی از اراضی روستای بخش قهاب، طبق کروکی پیوست، نموده است. به اخطارهای جهاد توجهی نکرده و به اقدامات خلاف قانون خود ادامه داده است. تقاضای رسیدگی و مجازات وی را طبق موازین قانونی دارد. پرونده به شعبه 14 دادیاری ارجاع گردیده است. از متهم تحقیق به عمل آمده، وی اظهار داشته: کل ملک 48 جریب است. 2700 متر آن را دیوارکشی نمودم و داخل آن سوله جهت انبار و علوفه ساختم. مقداری اضافه مساحت داشتم که در حال پرداخت جریمه آن می‌باشم. وی در مورد اخذ مجوز گفته: خیر مجوز ندارد و دیوارکشی سال 87 انجام شده است. متهم دو برگ تصویر پیوست نموده که یکی از آن‌ها دلالت بر صدور رأی کمیسیون موضوع قانون الحاق یک بند و سه تبصره به ماده 99 قانون شهرداری‌ها دارد که به موجب آن متهم یاد شده، به دلیل تخلف از مقررات شهرداری و احداث 340 متر مربع سالن و 260 متر مربع دیوارکشی مازاد بر پروانه شماره 30ق 27/3/86، بر اساس 70 درصد قیمت روز اعیانی به پرداخت 000/418/236 ریال جریمه گردیده است و برگ دیگر مربوط به کمیسیون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌های استان است که اعلام داشته با تغییر کاربری 200 متر مربع از اراضی، جهت احداث انبار علوفه موافقت می‌گردد. (نامه شماره 97/3/30/4-30/10/83 خطاب به آقای الف.ج.). از متهم آخرین دفاع و تأمین اخذ شده است. (28/2/89) متعاقب آن در تاریخ 20/3/89، جهادکشاورزی گزارش جدیدی از تغییر کاربری ارائه نموده و جمع مساحت تغییر کاربری یافته توسط متهم را 90/960 اعلام کرده است؛ در نتیجه قرار مجرمیت و کیفرخواست، بر اساس شکایت اولیه و کمیسیون ارزیابی صادر گردیده است. پرونده در شعبه 112 دادگاه عمومی اصفهان مطرح شده و به موجب دادنامه شماره 8900902-31/6/89 به استناد ماده 3 قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌ها مصوب 1374 و لحاظ بند 5 ماده 22 قانون مجازات اسلامی، حکم بر محکومیت متهم به پرداخت یکصد میلیون ریال جزای نقدی و قلع و قمع بنای احداثی صادر نموده است. رأی غیابی و قابل واخواهی می‌باشد. درخواست واخواهی محکوم‌علیه غیابی، طبق دادنامه شماره 8901012-21/7/89 رد گردیده و رأی غیابی تأیید شده است. خانم م.ر. به وکالت از محکوم‌علیه، تقاضای رسیدگی تجدیدنظر خوانده و خانم ع.ک. هم با تقدیم وکالت‌نامه از محکوم‌علیه، تقاضای مطالعه پرونده را نموده، ولی لایحه‌ای از ایشان ملاحظه نمی‌شود. پرونده در شعبه 8 دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان مطرح گردیده و طبق دادنامه شماره 9001048-11/8/90 با تقلیل مجازات جزای نقدی به بیست میلیون ریال، رأی بدوی را تأیید نموده‌اند. پس از صدور رأی، خانم ز.خ. هم خود را به وکالت از محکوم‌علیه معرفی نموده است. اکنون آقای الف.ج. (محکوم‌علیه) نسبت به رأی قطعی، درخواست اعاده دادرسی به دیوان‌عالی کشور تقدیم داشته که به این شعبه ارجاع گردیده است. محتویات پرونده حاضر و پرونده‌های محاکماتی پس از مطالبه آن‌ها، مطالعه و بررسی گردیده، گزارش حاضر تنظیم گردید. اضافه می‌گردد که درخواست تجویز اعاده دادرسی مستند به نظریه کارشناس مورخ 18/4/91 و تبصره 4 الحاقی به ماده 3 از قانون حفظ کاربری اراضی زراعی و باغ‌ها (الحاقی 1/8/85)، مطرح گردیده است.

رای دیوان

صدور حکم بر قلع‌ و قمع بنای احداثی و پرداخت جزای نقدی به طور کلی، بدون تعیین دقیق حدود اراضی تغییر کاربری یافته به طور غیر مجاز و نوع کاربری فعلی، با توجه به اینکه نسبت به 200 متر مربع آن دارای مجوز تغییر کاربری بوده، تعیین مجازات نامتناسب با جرم محسوب می‌گردد. زیرا آنچه در متن شکایت اولیه جهاد کشاورزی اصفهان اعلام شده، تغییر کاربری یک‌صد متر مربع می‌باشد و تفهیم اتهام مورخ 28/2/1389 نیز بر همان مبنا انجام گرفته است. پس از اخذ آخرین دفاع از متهم در همان تاریخ فوق‌الذکر، گزارش دیگری از جهاد کشاورزی واصل شده که تغییر کاربری غیر مجاز به مساحت 90/960 متر مربع افزایش یافته است (گزارش شماره 10/13059-20/3/89)؛ و پیوست آن و تحقیق از نماینده حقوقی جهاد (به تاریخ 27/3/89). اما کیفرخواست بر اساس همان گزارش اولیه (29/5/89 جهاد) صادر گردیده است. با این حال دادگاه بدون هیچ تحقیق و بررسی بیشتری در این خصوص و بدون تعیین کاربری موجود ملک، متهم را به تغییر کاربری 760 متر مربع (قلع و قمع بنا و جزای نقدی) محکوم نموده است؛ و محکوم‌علیه اکنون با استناد به نظریه کارشناس مورخ 12/4/91 (تأمین دلیل) و با ادعای اینکه تغییر کاربری به منظور افزایش مساحت انبار علوفه که در راستای استفاده بهینه در امر کشاورزی بوده، درخواست تجویز اعاده دادرسی دارد. از این‌رو، با لحاظ مراتب فوق‌الاشعار و سایر محتویات پرونده، به دلیل انجام نشدن تحقیقات کافی و کامل از جمله کارشناسی، دادنامه موضوع اعاده دادرسی به شماره 9001048-11/8/90 مخدوش است که به استناد ملاک رأی وحدت‌رویه شماره 58/25-1/2/59 هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور، از موارد قبول اعاده دادرسی محسوب می‌شود. به خصوص که موضوع با بند 5 و 6 ماده 272 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری نیز انطباق دارد. از این‌رو، با پذیرش درخواست مستدعی و تجویز اعاده دادرسی، پرونده را به استناد ماده 274 همان قانون، به شعبه هم‌عرض دادگاه صادرکننده حکم قطعی ارجاع می‌نماید تا با لحاظ مراتب فوق و رسیدگی مجدد، رأی مقتضی صادر نمایند.

رئیس شعبه 21 دیوان‌عالی کشور ـ مستشار

اخوان ـ وصالی

توضیح: نمونه رای های منتشر شده در دادراه اعم از نمونه رای بدوی، نمونه رای تجدید نظر و نمونه رای دیوان عموما از نمونه رای های منتشر شده از سوی قوه قضائیه و مراکز و پژوهشگاه های وابسته به قوه قضائیه برگرفته شده است.