مقدمه: الف- شعبه چهاردهم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 84/2131 موضوع شکایت آقای سیدسعید میرزاده قمشه به طرفیت وزارت امور اقتصادی و دارائی هیأت عالی انتظامی تجدیدنظر به خواسته تقاضای نقض رأی شماره 1492-202 مورخ 23/8/1384 هیأت عالی انتظامی مالیاتی تجدیدنظر به شرح دادنامه شماره 866 مورخ 26/6/1386 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه شاکی به موجب رأی معترض‎عنه به استناد بند (ب) ماده 262 قانون مالیاتهای مستقیم به مدت یکسال نفی صلاحیت از ادامه خدمات مالیاتی محکوم گردیده و با عنایت به اینکه در بند (ب) ماده 262 قانون مذکور برای نفی صلاحیت مدت تعیین ننموده در نتیجه هیأت بدوی و تجدیدنظر عالی انتظامی مالیاتی اختیار تعیین مدت برای نفی صلاحیت از ادامه خدمات مالیاتی را ندارد در واقع قید مدت در آرای هیأت عالی انتظامی مالیاتی خارج از حدود اختیارات و وظایف قانونی هیأت مذکور می‎باشد، هیأت رسیدگی کننده موضوع ماده 262 قانون مالیاتهای مستقیم پس از احراز تخلف فقط اختیار صدور حکم به نفی صلاحیت مستخدم متخلف از ادامه خدمت مالیاتی را دارد لذا با توجه به اینکه قید مدت یکسال در رأی معترض‎عنه فاقد مستند و مجوز قانونی می‎باشد، از این حیث شکایت وارد تشخیص ضمن نقض رأی معترض‎عنه حکم به ورود آن و لزوم رسیدگی مجدد در هیأت همعرض صادر و اعلام می‎گردد. ب- شعبه سیزدهم دیوان در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/899 موضوع شکایت آقای جاوید فرشی قدسی به طرفیت سازمان امور مالیاتی کشور و هیأت عالی انتظامی مالیاتی به خواسته اعتراض به رأی شماره 1418/202 مورخ 28/7/1386 صادره از مراجع تجدیدنظر هیأت عالی انتظامی مالیاتی به شرح دادنامه شماره 331 مورخ 4/3/1387 چنین رأی صادر نموده است، نظر به اینکه رأی مذکور متضمن نقض قوانین و مقررات نبوده و از جانب شاکی هم دلیلی بر مخدوش بودن آن ارائه نشده است، مالاً موجبی برای ابطال آن وجود ندارد. لذا شعبه سیزدهم دیوان با در نظر گرفتن

مراتب فوق البیان با غیر وارد تشخیص دادن شکایت شاکی به استناد مفهوم مخالف مواد 13 و 14 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 9/3/1385 مجلس شورای اسلامی و 25/9/1385 مجمع تشخیص مصلحت نظام حکم به رد شکایت صادر و اعلام می‎نماید. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
الف- تعارض در مدلول دادنامه‎های فوق‎الذکر محرز به نظر می‎رسد. ب- علاوه بر اینکه حکم مقرر در بند (ب) ماده 262 قانون مالیاتهای مستقیم متضمن اعمال مجازات اداری نفی صلاحیت شاغلین مقامات مذکور در بند (الف) آن ماده در ادامه خدمات مالیاتی به جهات مسائل اخلاقی و یا رفتار منافی با حیثیت و شئون مامور مالیاتی و سوء شهرت و اهمال و مسامحه در انجام وظایف مالیاتی به طور نامحدود و در تمام باقیمانده مدت خدمت آنان نیست، اساساً با عنایت به وحدت ملاک اصل تفسیر مضییق و مساعد از قانون به نفع متهم در زمینه اعمال مجازات و اینکه تعیین مدت نفی صلاحیت مستخدمین متخلف در انجام خدمات مالیاتی با عنایت به موضوع تخلف و درجه اهمیت آن به عهده مرجع رسیدگی به خطاهای مزبور و تعیین مجازات متناسب درباره مرتکبین آنها می‎باشد، بنابراین دادنامه شماره 331 مورخ 4/3/1387 شعبه سیزدهم دیوان از جهت اینکه مبین این معنی است، موافق اصول و موازین قانونی تشخیص داده می‎شود. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است./
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
علی رازینی

تاریخ دادنامه: 17/9/87 شماره دادنامه: 634 کلاسه پرونده: 87/289
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: آقای احمد خاوئی.
موضوع شکایت و خواسته: ابطال اقرارنامه تنظیمی مصوبه کمیته تأمین مسکن استان تهران.