مقدمه:
شاکی طی شکایت نامه تقدیمی اعلام داشته است: اجرای ماده 6 آیین‌نامه اجرایی عملاً از تاریخ 1/1/69 که اجرای قانون فوق را تأکید می‏نماید به تاریخ 1/1/70 موکول نموده و برای آن عده از کارکنان که بیش از 30و 31 و… سال سابقه خدمت داشته باشند فرقی قایل نبوده و مغایر با قانون به نظر می‏رسد.
اداره کل حقوقی ریاست جمهوری طی نامه شماره 14065 مورخ 25/2/1372 در پاسخ به شکایت مذکور اعلام داشته‏اند: نظر به این‌که پرداخت معادل ریال آخرین پایه و احتساب آن در حقوق بازنشستگی به تصریح ماده 3 قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه مصوب 1368 ناظر به مستخدمینی است که بیش از 30 سال خدمت می‏نمایند.
لذا اعمال آن نسبت به سنواتی که مستخدمان قبلاً مازاد بر سی سال خدمت نموده اند مجوز ندارد و مغایر فعل مضارع (خدمت می‏نمایند) خواهد بود و قانونگذار در موردی که نظر به اعمال حکم در مورد وضعیت قبلی داشته، صراحتاً حکم لازم پیش‌بینی نموده است.
چنانکه در جمله بعدی پرداخت معادل ریال در مورد افرادی مجاز گردیده که در آخرین پایه قرار گرفته یا می‏گیرند، لذا مستخدمینی که بعد از قانون بیش از سی سال خدمت نمایند لکن قبلاً در آخرین پایه قرار نگرفته و یا بعداً در آخرین پایه قرار نگیرند نیز نمی‏توانند از معادل ریالی مزبور استفاده نمایند. اصولاً هنگامی که پرداخت اضافه از طریق ارتقاء پایه ممکن است پرداخت معادل ریالی آخرین پایه مورد ندارد، خصوصاً که پرداختی که بابت ارتقاء پایه صورت می‏گیرد به طور طبیعی در حقوق بازنشستگی نیز اعمال می‎گردد.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق به ریاست حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدرضا عباسی‌فرد و با حضور رؤسای شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‌نماید.
رای هیات عمومی:
چون به صراحت ماده 15 قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب 13/12/68 مجلس شورای اسلامی مفاد این قانون از تاریخ 1/1/69 معتبر و لازم‌الاجراء اعلام گردیده، ماده 6 آیین‌نامه اجرایی قانون مذکور در باب قابلیت احتساب سنوات خدمت بیش از سی سال که بعد از 1/1/69 انجام شده است مخالف قانون مذکور تشخیص داده نمی‏شود.