مقدمه: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، ماده 4 آیین‎نامه اجرایی قانون بازنشستگی پیش از موعد آمده است «پاداش پایان خدمت کارکنان رسمی مشمول قانون با رعایت مفاد قانون پرداخت پاداش پایان خدمت و بخشی از هزینه‎های ضروری به کارکنان دولت مصوب 1375 و اصلاحات بعدی آن و با احتساب سنوات ارفاقی توسط دستگاه متبوع مستخدم محاسبه و پرداخت می‎شود» لذا تبصره 2 این ماده که می‎گوید «پاداش پایان خدمت بانوان متقاضی با کمتر از 25 سال سابقه خدمت به میزان سنوات خدمت قابل قبول (بدون احتساب سنوات ارفاقی) محاسبه و پرداخت خواهد شد» تبعیض نسبت به این گروه از بانوان می‎باشد. طبق قانون بازنشستگی پیش از موعد کارکنان دولت مصوب 5/6/1386 داشتن سابقه کار حداقل 25 سال، امتیاز خاص محسوب شده و پاداش پایان خدمت کارکنانی که بالای 25 سال سابقه کار داشته باشند براساس 30 سال پرداخت می‎شود و پاداش پایان خدمت بانوان متقاضی با کمتر از 25 سال سابقه خدمت به میزان سنوات خدمت قابل قبول (بدون احتساب سنوات ارفاقی) محاسبه و پرداخت می‎شود. ارفاق در لغت یعنی گذشت و سود رساندن به کسی پس چنانچه دولت بخواهد به کارکنان خود سودی برساند این سود رسانی باید به تساوی در نظر گرفته شود. طبق اصل 20 قانون اساسی همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلامی برخوردار می‎شوند، از سوی دیگر طبق بندهای 9 و 14 اصل 3 قانون اساسی هم رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه در تمام زمینه‎های مادی و معنوی مد نظر قانونگذار بوده و به تامین حقوق همه جانبه افراد اعم از زن و مـرد تساوی عموم در برابر قانون تاکید شده است، لـذا حمایت قانونی و ایجاد حقوق اقتصادی یکسان و رفع تبعیض و ایجاد امکانات عادلانه مادی بین زن و مرد و گروههای

جامعه در این خصوص حکم می‎کند که تبصره 2 ماده 4 آیین‎نامه اجرایی قانون بازنشستگی پیش از موعد کارکنان، ابطال شود تا سنوات ارفاقی 5 ساله به تساوی بین افراد بالا یا پایین 25 سال خدمت جهت پرداخت پاداش پایان خدمت اعم از زن و مرد در نظر قانونگذار باشند. مشاور و مدیرکل دفتر امور حقوقی دولت در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 61416/7532 مورخ 20/3/1388 ضمن ارسال تصویر نظریه شماره 16042605 مورخ 24/1/1388 معاون توسعه و سرمایه انسانی ریاست جمهوری اعلام نموده‎اند، با عنایت به اینکه حکم تبصره 2 ماده4 آیین‎نامه مورد اعتراض نه تنها مغایرتی با قانون ندارد، بلکه در حقیقت تکرار قسمت آخر متن ماده واحده قانون بازنشستگی پیش از موعد کارکنان دولت می‎باشد. هیأت عمومی دیوان در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
به موجب ماده واحده قانون بازنشستگی پیش از موعد کارکنان دولت مصوب 1386 به دولت اجازه داده شده است که از تاریخ تصویب قانون مزبور ظرف مدت سه سال کارکنان رسمی، پیمانی و قراردادی وزارتخانه‎ها و موسسات دولتی را که حداقل بیست و پنج سال سابقه خدمت قابل قبول داشته باشند با حداکثر پنج سال سنوات ارفاقی بدون شرط سنی در صورت تقاضای کارکنان و موافقت دستگاه متبوع آنان بازنشسته نماید. پاداش پایان خدمت اشخاص مذکور بر اساس سی سال قابل پرداخت اعلام شده است و حداقل سنوات قابل قبول برای استفاده بانوان شاغل ازحکم قانونگذار بیست سال و حداکثر سنوات ارفاقی آنان پنج سال تعیین شده و در پایان ماده مزبور تصریح گردیده است که «پاداش پایان خدمت این قبیل کارکنان براساس سنوات خدمت قابل قبول آنان محاسبه و پرداخت خواهد شد.» نظر به اینکه تبصره 2 ماده 4 آیین‎نامه اجرایی قانون مذکور در خصوص احتساب پاداش پایان خدمت بانوان کمتر از بیست و پنج سال سابقه خدمت بر اساس سنوات خدمت قابل قبول بدون احتساب سنوات ارفاقی مبین حکم قانونگذار است. بنابراین مغایرتی با قانون ندارد./
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
علی رازینی