در برخی روابط زناشویی، بهویژه در سالهای اخیر، برخی از خانمها از ترفندهای حقوقی پیچیده برای بهدست آوردن اموال همسر خود استفاده میکنند. یکی از این ترفندها، انتقال رسمی بخشی از ملک همسر به نام خود است. این روند معمولا با درخواست زن از همسرش برای انتقال یک دانگ یا بیشتر از ملک او به نام خود آغاز میشود. در ابتدا، این عمل بهعنوان راهی برای تحکیم رابطه و ایجاد پشتوانه مالی برای زن به نظر میرسد. اما در مراحل بعدی، این اقدام به یک چالش حقوقی بزرگ تبدیل میشود که شامل مراحل مختلفی است:
1. انتقال ملک به نام زن: مرد ملک خود را به نام زن انتقال رسمی میدهد
2. درخواست خلع ید: زن بهعنوان مالک مشاعی، از همسر خود درخواست خلع ید میکند.
3. درخواست فروش ملک: پس از خلع ید، زن میتواند از دادگاه بخواهد که ملک فروخته شود.
4. مطالبه مهریه: زن پس از درخواست فروش برای مطالبه مهریه خود اقدام میکند.
5. پول حاصل از فروش ملک: در صورتی که ملک فروخته شود، پول حاصل از آن بهعنوان بخشی از مهریه توقیف میشود.
6. جلوگیری از تمکین: از آنجا که مرد ملکی برای سکونت ندارد، نمیتواند تمکین زوجه را بگیرد.
7. پرداخت نفقه: مرد موظف به پرداخت نفقه میشود چون تمکین همسرش پذیرفته نمیشود.
این روند، که بهنظر میرسد قانونی و مشروع باشد، میتواند تبعات سنگینی برای مرد بهدنبال داشته باشد.
ابتدا، زن از همسر خود میخواهد که بخشی از ملک او، حتی یک دانگ، به نام وی منتقل شود. این درخواست معمولاً بهعنوان راهی برای بهبود رابطه زناشویی و ایجاد احساس امنیت مالی مطرح میشود. مرد که نیت همسرش را درک نمیکند، ممکن است این درخواست را پذیرفته و بخشی از ملک خود را به نام او انتقال دهد.
پس از انتقال ملک به نام زن، او بهعنوان مالک مشاعی (یعنی مالکی که بخشی از ملک را بهطور مشترک با همسر خود در اختیار دارد)، میتواند از دادگاه درخواست خلع ید همسر کند. خلع ید یعنی درخواست ممنوعیت از تصرف و استفاده از ملک توسط همسر. این درخواست بهطور قانونی، مرد را از استفاده از ملک خود محروم میکند.
در مرحله بعد، زن ممکن است از دادگاه درخواست کند که ملک به فروش برسد. این اقدام بهعنوان گام بعدی در دستیابی به اموال مرد انجام میشود. پول حاصل از فروش ملک بهطور معمول برای پرداخت مهریه به زن استفاده میشود. در واقع، به محض فروش ملک، این پول میتواند بهعنوان بخشی از مهریه توقیف شود و مرد مجبور به پرداخت آن میشود.
پس از فروش ملک، زن میتواند از دادگاه بخواهد که پول حاصل از فروش بهعنوان مهریه توقیف شود. این اقدام به این معناست که مرد نمیتواند از آن پول برای تأمین نیازهای خود استفاده کند و باید آن را به همسرش بپردازد. در این شرایط، تمام پول حاصل از فروش ملک به مهریه زن اختصاص داده میشود.
یکی از تبعات بزرگ این فرآیند برای مرد، این است که او دیگر ملکی برای سکونت ندارد. به عبارت دیگر، اگر زن ملک را به نام خود زده و اقدام به خلع ید کرده باشد، مرد هیچ جایی برای زندگی ندارد. در نتیجه، مرد نمیتواند تمکین همسر خود را از دادگاه درخواست کند. از آنجا که تمکین یک حق قانونی برای مرد در روابط زناشویی است، عدم تمکین در چنین شرایطی، قانونی محسوب میشود
مرد در این شرایط مجبور است نفقه همسر را پرداخت کند، حتی اگر تمکین زن را نداشته باشد. این به این معناست که چون زن در وضعیت قانونی «نفقهخواه» قرار دارد و درخواست تمکین او رد میشود، مرد همچنان باید نفقه را پرداخت کند. این مسئله فشار مالی زیادی را به مرد وارد میکند، زیرا علاوه بر مسائل حقوقی و مالی، او باید در این وضعیت، مبلغ نفقه را نیز بپردازد.
برای جلوگیری از گرفتار شدن در چنین ترفندهایی، آگاهی از حقوق و مشاوره با وکیل متخصص ضروری است. در اینجا چند پیشنهاد قانونی برای مردان ارائه میشود:
1. آگاهی از حقوق قانونی: مردان باید در مورد حقوق خود در زمینه مالکیت، مهریه و نفقه آگاه باشند.
2. دقت در تنظیم مهریه: مهریه باید بهگونهای تعیین شود که از فشار مالی و قانونی در آینده جلوگیری شود. باید از تعیین مبالغ نامعقول خودداری کرد.
3. توافقنامههای مالی در عقد: از همان ابتدای ازدواج، زوجین باید درباره تقسیم داراییها و شرایط مالی آینده توافقنامههای دقیق تنظیم کنند تا در صورت بروز اختلافات، بتوانند از مشکلات حقوقی جلوگیری کنند.
4. مراجعه به وکیل: در صورت بروز هرگونه اختلاف یا سوءاستفاده، مشاوره با وکیل متخصص میتواند به حفظ حقوق مرد کمک کند.