طلاق زوجه به سبب عسر و حرج

مطابق ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی در صورتی نه دوام زوجیت موجب عسر و حرج باشد وی می‌تواند یه حاکم شرع مراجعه و تقاضای طلاق نماید. لذا باید سببی که زن را به عسر و حرج دچار کرده است در هنگام مراجعه زن به دادگاه برای طلاق موجود باشد و زن برای رهایی از آن متوسل به طلاق شده باشد نه برای جبران ضرر گذشته.

 اما نکته حائز اهمیت اینکه طلاق به حکم دادگاه اصولا بائن است مگر در مورد غایب مفقود الاثر تبصره ماده۱۱۳۰ قانون مدنی مواردی که منجر به عسر و حرج زن میگردد را به صورت کامل بیان نموده منجمله ترک زندگی خانوادگی توسط زوج حداقل به مدت شش ماه متوالی یا ۹ ماه متناوب در مدت یک سال. اعتیاد زوج محکومیت قطعی زوج به حبس پنج سال یا بیشتر  ضرب و شتم یا هر گونه سوءرفتار و ... لازم به توضیح اینکه زن با بذل قسمت اعظم و کثیری از مهریه خود در قبال طلاق و با اثبات طلاق عاطفی طولانی مدت فی مابین زوجین و با ایجاد کراهت حاصله فیمابین تقاضای طلاق به درخواست زوجه نماید. که موید صحت ادعا ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده می باشد که بیان می‌دارد که زوجه می تواند تقاصای طلاق نموده و بدون صرف نظر کردن از حقوق مالی خویش از قبیل مهریه نفقه اجرت المثل تقاضای رای طلاق نماید و پس از آن برای مطالبه حقوق خود از طریق اجرای احکام اقدام نماید.

لذا نظریه مشورتی دایر براینکه صرف نفرت از همسر از مصادیق عسر و حرج نبوده مگر اینکه به دلیل موجهی بوده و ادامه زندگی را برای زوجه متعسر نماید، وجود دارد. 

نویسنده : فرشته عباس پور 

وکیل پایه یک دادگستری