چیستی شرکت دانش بنیان و امتیازات آن
به منظور هم افزایی پژوهش علمی و بازار های خرد و کلان مصرفی قانونگذار ایران در نیمه دوم دهه 90 پس از تعیین ضوابط و شرایط احراز این گونه شرکتها که عمده منابع و هدف خود را مصروف به تحقیق و توسعه فناوری های پیشرو [بالاتر از میانگین گجتهای صنعتی آن زمان ] تخصیص داده اند، امتیازات خاصی را برای خود شرکت و شرکای آن در نظر داشته است. نکته مهم آن است که هیچ شرکتی از بدو تاسیس (و نه لزوما ثبت) دانش بنیان نیست، شرایط احراز دانش بنیان یا همان استارت آپی محسوب شدن کالا و خدمات تولیدی به شرح زیر است:
1. تمام کردن دوره آزمایشی پروژه و تجاری سازی آن به نحوی که دست کم سفارش خرید کالا و خدمات نوآور توسط شرکتها و سازمان ها و اشخاص بیرونی انجام پذیرفته باشد.
2. فرآورده عینی یا غیرمادی باید از پیچیدگی های فنی بالایی که به تایید کارگروه شورای راهبری فناوری و تولیدات دانش بنیان برسد.
-در ادامه مسیر باید شرکت نیز از لحاظ درآمد سالیانه حداقل 50 درصد از کل عایدی اش(و نه لزوما سودش) از فروش این کالاها و خدمات به دست آمده و حین بررسی شرایط حداقل 3 نفر از کارمندان شرکت 6 ماه بیمه مرتبط را سپری کرده باشند و لااقل 20 یا 30 درصد بر حسب تعداد کارکنان تمام وقت شرکت لیسانس داشته باشند.
مزایای شرکت های دانش بنیان:
1. برخورداری از وامهای کم بهره یا بدون بهره بلندمدت برای تامین هزیته ها و توسعه
2. معافیت 15 ساله از مالیات، عوارض و سود گمرکی
3. اولویت در اجاره واحد در پارکهای علم و فناوری و برخورداری از امتیازات مناطق آزاد اقتصادی مثل معافیت مالیاتی بر حقوق کارمندان شرکت
4. تخصیص بیمه های پوشش ریسک در سرمایه گذاری
البته خود این شرکتها در سه سطح نوپا، نوآور و فن آور تقسیم می شوند که حسب میزان درآمد سالیانه ( کمتر یا بیشتر از 5 میلیارد ) و نسبت درآمد دانش بنیانشان به کل سالیانه(کمتر یا بیشتر از 50 درصد ) متفاوت بوده و فرصت ارتقا به آنها داده میشود و الا حمایتهای موقت تمدید نخواهد شد.
