نحوه اثبات صلح نامه عادی
اثبات صلح نامه عادی در محاکم حقوقی در ایران، به دلیل رسمی نبودن و نداشتن ثبت رسمی، نیازمند ارائه مدارک و شواهدی است که صحت و اعتبار آن را تایید کنند. در صورت بروز اختلاف یا انکار توسط یکی از طرفین، متصالح (کسی که صلح به نام او انجام شده) می‌تواند با ارائه شواهد به دادگاه برای اثبات صلحنامه عادی اقدام کند. در این‌جا راه‌های اصلی اثبات صلحنامه عادی آورده شده است:
1. استناد به اصل صلح نامه عادی
- ارائه نسخه اصلی صلحنامه به
دادگاه اولین گام است. اگر این سند به‌درستی تنظیم شده باشد و دارای امضای دو
طرف و تاریخ باشد، می‌تواند مورد بررسی قرار گیرد.
2. شهادت شهود
- اگر در زمان تنظیم صلحنامه
افرادی به عنوان شاهد حضور داشته اند و این حضور در سند نیز قید شده
است، می‌توان از شهادت آن‌ها استفاده کرد. دادگاه شهادت شهود را برای تأیید
صحت صلحنامه عادی مد نظر قرار می‌دهد.
3. اقرار طرف مقابل
- اگر طرف دیگر (مصالح) اقرار کند
که این صلحنامه با رضایت و بدون اجبار تنظیم شده، دادگاه این اقرار را به
عنوان دلیل اثبات می‌پذیرد.
4.
کارشناسی خط و امضا
- در صورتی که طرف مقابل صحت امضا
و خط خود را در صلحنامه انکار کند، دادگاه می‌تواند از کارشناسی خط و امضا برای بررسی صحت امضاهای موجود در سند استفاده کند.
5. سوابق و مدارک مالی مرتبط
- اگر در صلحنامه عوضی مالی
(مانند وجه نقد) ذکر شده باشد و متصالح بتواندسوابق بانکی یا رسیدهای پرداختی را که نشان‌دهنده پرداخت عوض به مصالح است، به دادگاه ارائه دهد،
این مدارک نیز می‌توانند در اثبات اعتبار صلحنامه موثر باشند.
6. استفاده و تصرف در ملک
- اگر موضوع صلحنامه مربوط به ملک
باشد و متصالح به‌صورت مستمر از ملک استفاده یا در آن تصرف داشته باشد، این
نوع تصرفات و شواهد موجود در ملک می‌توانند به عنوان نشانه‌ای از
توافق صلحنامه مد نظر قرار بگیرند.
وکیل تنظیم صلح نامه
برای تنظیم صلحنامه، استفاده از وکیل متخصص در امور قراردادها و صلح‌نامه‌ها بسیار مهم است. وکیلی که در این زمینه تجربه دارد، می‌تواند در تنظیم دقیق و قانونی صلحنامه به شما کمک کند و از صحت و کامل بودن آن مطمئن شود. این کار از مشکلات احتمالی در آینده جلوگیری می‌کند.
نتیجه‌گیری
برابر با ماده 47 قانون ثبت اسناد و املاک در نقاطی که اداره ثبت اسناد و املاک و دفا‌تر اسناد رسمی موجود بوده و وزارت عدلیه مقتضی بداند ثبت صلحنامه و هبه‌نامه و شرکتنامه اجباری است و مستفاد از ماده 48 همین قانون سندی که مطابق مواد فوق باید به ثبت برسد و به ثبت نرسیده، در هیچ یک از ادارات و محاکم پذیرفته نخواهد شد.
ولیکن صلحنامه عادی اگرچه بدون ثبت رسمی به عنوان سند رسمی تلقی نمی‌شود، اما در شرایط خاص می‌تواند در دادگاه به عنوان سند معتبر پذیرفته شود، به شرطی که شواهد و مدارکی قوی برای تأیید صحت و اعتبار آن ارائه شود.
