مقدمه: شاکی به شرح دادخواست تقدیمی اعلام داشته است، وزارت کشور بدون توجه به نظریات فقهای محترم شورای نگهبان و با نادیده انگاشتن آراء هیأت عمومی دیوان اقدام به صدور مصوبه شماره 383/31/160/1 مورخ 27/5/1365 مبنی بر جواز اخذ 10درصد عوارض از تولید فخاریها از سوی شهرداریها نموده است. در حالی که این مصوبه نیز از لحاظ ماهیت به دلیل حصول شرط تورم زا بودن متضمن همان ماهیت مصوبات خلاف شرع و غیر قانونی قبلی است. بنابه مراتب ابطال مصوبه فوق‎الذکر مورد تقاضا است. سرپرست دفتر امور حقوقی وزارت کشور در پاسخ به شکایت مذکور طی نامه شماره 61/71765 مورخ 4/6/1386 اعلام داشته‎اند، در سال 1380 و نظر به نامه شماره 2798 مورخ 9/2/1380 رئیس دفتر ریاست جمهوری متضمن دستور ریاست جمهوری وقت و با توجه به تصمیم اکثریت اعضای کمیته تبصره ذیل ماده 11 آیین‎نامه اجرائی نحوه وضع و وصول عوارض توسط شوراهای اسلامی شهر، میزان عوارض فخاریها از 10درصد به 2 درصد کاهش یافته است. همچنین کاهش عوارض مذکور طی بخشنامه شماره 34/3/1/18009 مورخ 2/4/1380 وزیر کشور به عنوان استانداران سراسر کشور ارسال گردیده است. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‎نماید.
رأی هیأت عمومی
به شرح لایحه جوابیه شماره 61/71765 مورخ 4/6/1386 سرپرست دفتر امور حقوقی وزارت کشور میزان عوارض تولید فخاریها موضوع مصوبه شماره 383/31/160/1 مورخ 27/5/1365 وزارت کشور که مورد اعتراض قرار گرفته از 10 درصد به 2 درصد کاهش یافته و با این کیفیت موضوع شکایت منتفی شده است و موردی برای رسیدگی و اتخاذ تصمیم نسبت به اعتراض عنوان شده وجود ندارد./
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاونت قضائی دیوان عدالت اداری
مقدسی‎فرد