حکم غیابی در قانون آیین دادرسی مدنی

حکم و قرار:

حکم و قرار هر دو رأی هستند. زمانی که رأی نسبت به ماهیت دعوا باشد حکم است و زمانی که رأی صادر شده به ماهیت ورود پیدا نکرده باشد و قاطع دعوا نباشد قرار نامیده می‌شود. قرار همواره حضوری است و به هیچ وجه غیابی صادر نخواهد شد لیکن حکم گاهی اوقات حضوری و گاهی اوقات غیابی صادر خواهد شد.

موارد صدور حکم غیابی:

با توجه به سامانه ثنا، زمانی که ابلاغیه در سامانه شخص درج می‌شود رسیدگی حضوری و در نتیجه حکم حضوری صادر خواهد شد. طبق قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب سال 1379 هنگامی که اصیل یا وکیل در هیچ یک جلسات دادرسی حضور بهم نرسانند و لایحه دفاعیه نیز ارسال نکنند حکم غیابی صادر خواهد شد. از سوی دیگر اگر ابلاغ قانونی نیز به شخص نشده باشد رسیدگی غیابی خواهد بود.

حکم غیابی نسبت به بعضی از خواندگان:

اگر یک دعوای حقوقی شامل خواندگان متعدد باشد و بعضی از آنها در جلسه دادرسی حضور داشته باشند و بعضی از آنها در جلسه حضور نداشته یا لایحه نیز ارسال نکنند حکم صادر شده نسبت به آنها غیابی خواهد بود و نسبت به مابقی حضوری تلقی خواهد شد.

واخواهی و حکم غیابی:

محکوم‌علیه غیابی با بهره‌مند شدن از نهاد واخواهی می‌تواند نسبت به حکم غیابی که علیه وی صادر شده است اعتراض بنماید. اگر در داخل کشور اقامت دارد بیست روز از تاریخ ابلاغ واقعی و اگر در خارج از کشور اقامت دارد دو ماه از تاریخ ابلاغ واقعی مهلت واخواهی دارد.