ضرورت حضور وکیل در دادرسی

از آن جایی که برای هر اقدام تخصصی باید به متخصص آن مراجعه کرد، اقدام برای حلّ مسائل حقوقی هم از این قاعده مستثنی نیست. اگر به هر دلیل گذرتان به دادگستری محلّ زندگی تان افتاده باشد، متوجه می شوید عموماً افرادی با چهره های پریشان و گاه مستاصل و خسته در اتاق ها و راهروهای آن قدم می زنند و نگران نتیجه ی پرونده ی حقوقی یا کیفری خود هستند. این نگرانی اغلب ناشی از عدم آگاهی آنها نسبت به مسائل پیچیده ی حقوقی است. به ویژه وقتی فرد برای پاسخ سوالات حقوقی خود به قاضی یا منشی یا مدیر دفتر دادگاه مراجعه می کند و آنها به دلیل معاذیر قانونی نمی توانند به ابهام های حقوقی اش پاسخ دهند، نگرانی فرد دوچندان می شود.

در مقابل، افراد دوراندیش و محاسبه گری هستند که به محض مواجهه با مشکل حقوقی یا حتّی قبل آن و در هنگام تنظیم روابط حقوقی با دیگران وکیل اختیار کرده و برای هر اقدام حقوقی خود با او مشورت می کنند‌. این افراد عموماً در پیشبرد مسائل حقوقی شان موفّق تر از گروه اوّل ظاهر شده و با اعتماد به نفس بیشتری به امور زندگی می پردازند.

باید به خاطر داشته باشیم محکمه جایی است که طرفین برای دستیابی به حقوق از دست رفته ی خود ناگزیر به ارائه ی دلایل مؤثر حقوقی نزد مقام قضایی هستند. در اکثر موارد دیده می شود که افراد به دلیل آگاهی نداشتن از ظرافت ها و پیچیدگی های قوانین وضع شده علی رغم داشتن دلایل کافی، نمی توانند ادله ی قابل قبولی به دادگاه ارائه کنند؛ یا حتّی در طرح دعاوی خود به دلیل نداشتن مهارت کافی در اين امر، دچار اشتباه شده و همین اشتباه اوّلیه پایه ی اصلی شکست آنها را رقم می زند و مصداق این بیت صائب تبریزی می شوند که می فرماید:

خشت اوّل چون نهد معمار کج

تا ثریّا می رود دیوار کج